از
قرآن مجید طبق تفسیر اهل بیت(علیهم السلام) درباره انبساط و تکامل تدریجى زمین
مىتوان به این آیه استدلال کرد: «إِنَّ أَوَّلَ بَیْتٍ وُضِعَ لِلنَّاسِ
لَلَّذِی بِبَکَّةَ مُبَارَکًا...»(1)، نخستین خانهاى که براى مردم قرار
داده شد، در سرزمین مکه است، از این رو مردى از امیرالمؤمنین(علیه السلام) سؤال کرد
چرا مکه را «ام القرى» مادر شهرها مىنامند؟ فرمود: «لأنَّ الأَرْضَ
دُحِیَتْ مِنْ تَحْتِهَا»(2) چون زمین از زیر آن گسترش یافت.
امام
صادق(علیه السلام) با اشاره به گسترش و تکامل تدریجى زمین از زیر کعبه فرمود:
«خَلَقَهُ اللَّهُ قَبْلَ دَحْوِ الْأَرْضِ بِأَلْفَیْ عَامٍ»(3) خداوند
بیت الله را دو هزار سال پیش از گسترش زمین آفرید.همچنین امام
رضا(علیه السلام) درباره اینکه چرا بیت الله وسط زمین به شمار مىرود،
فرمود:«أَنَّهُ الْمَوْضِعُ الَّذِی مِنْ تَحْتِهِ دُحِیَتِ الْأَرْضُ»(4)
کعبه جایى است که از زیر آن زمین گسترده شد.
حضرت
علی(علیه السلام) فرمود: نخستین رحمتی که از آسمان به زمین نازل شد، در روز بیست و
پنجم ماه ذی‌القعده، روز دحوالارض بوده است و هرکس این روز را روزه بدارد و
شب آن را به عبادت بپردازد، به پاداش عبادت 100 ساله رسیده است، عبادت صد
سالهای که روز‌های آن را به روزه و شبهای آن را به عبادت گذرانیده است و
هر جماعتی که در این روز گِرد هم آیند و به ذکر پروردگار بپردازند، پراکنده
نخواهند شد، مگر آنکه خواسته‌های آنان برآورده خواهد شد و در این روز
هزاران رحمت از سوی پروردگار نازل می‌شود که 99 درصد آن از آنِ کسانی است
که روزش را به روزه و ذکر و شبش را به احیا و عبادت مشغول باشند.
در این روز حضرت ابراهیم(علیه السلام) و حضرت عیسى(علیه السلام) متولد شدهاند،روزه این روز همانند روزه هفتاد سال است،برای این روز علاوه بر روزه، عبادت، ذکر خدا و غسل دو عمل دیگر وارد است که در ادامه آمده...