او
همچنين با وجود این که خلفا را غاصب حکومتی می‌دانست که صاحبان اصلی آن،
یعنی ائمه (علیهم السلام) را با زهر یا شمشیر کشته بودند، سیاست تقیه را دنبال می‌کرد،
وی حتی در جلسه مناظره، با پیش گرفتن تقیه در مقابل اهل سنت، توانست خود
را از معرض ظن نجات دهد، در اين جلسه مناظره يكي از دوستانش با جواب او،
خنده‌اش گرفته بود، پنهانی سرزنش كرد، دوستش در جواب گفت: «شنیدن این سخن
از نماینده امام تعجب‌آور است و موجب خنده می‌شود»، حسین بن روح او را
تهدید کرد که اگر بار دیگر این سخن را بگوید با او قطع رابطه خواهد کرد.
حسین بن روح سرانجام در 18 شعبان سال326 هجری قمری، پس از 21 سال نیابت خاص امام زمان از دنیا رفت. اما
از آنجا که هنوز سه سال از دوران غيبت صغري باقي مانده بود، ضرورت داشت
براي ادامه رياست و تکميل اين دوره سرنوشت ساز، يک فقيه و شخصيت توانمند
ديگر به جاي او منصوب شود. از اين رو، حسين بن روح چند روز قبل از رحلت، به
دستور امام عصر(عج)، مسؤوليت دستگاه نيابت را به نايب چهارم، علي بن محمد
سَمري سپرد. شیعیان عراق، پس از تشییع باشکوه پیکر وی، او را در محله
نوبختيه، جنب راست ضلع شرقي بازار «عطاران» به خاک سپردند. اجایی که الان
به نام محله «رصّافه» در شرق بغداد و در منطقه مرکزي و در ميان بازار قرار
دارد و به «مقام حسين بن روح» مشهور است.
خاندان نوبختی از جمله خاندان های عالم و نامدار عصر خود بودند و شاعران،
دانشمندان و اصحاب خاص معصومان(علیهم السلام) از میان انان بوده است. از جمله :
ابوسهل بن نوبخت، ستاره شناس.
ابوسهل فضل بن نوبخت، فيلسوف و متکلّم.
ابواسحاق بن اسحاق بن ابي سهل، متکلّم و صاحب کتاب «الياقوت».
ابوسهل اسماعيل بن علي، از اصحاب امام هادي و امام عسکري(عليهما السلام)
ابومحمد حسن بن موسي نوبختي، رجال شناس وصاحب کتاب «فرق الشيعه».
حسن بن سهل نوبختي، منجم مشهور.
ابو عبدالله احمد بن عبدالله نوبختي، شاعر.
منبع: مجله مهر