یکی از مهمترین وظایف ما برپایی شعائر حسینی است.
شعائر حسینی یعنی هرگونه گفتار و رفتاری که علامت و نشانه باشد برای این که
بگوییم حسینی هستیم. نشان دهیم و پیام او را به مردم ابلاغ کنیم. شعائر
حسینی هرگونه انشاد شعر، اقامه محافل، نوشتن کتاب و سایر اموری است که
اعلاء آن اهداف حسینی را در پی دارد. شعائر حسینی دو رکن دارد: اعلاء،
اعلام. اعلاء یعنی بالا بردن، عظمت دادن. اعلام هم که معنایش روشن است یعنی
حقایق عاشورا را برای مردم بیان کردن.
به ادامه مطلب مراجعه فرمایید...
آیت الله
محمد عندلیب همدانی:
ویژگی‌های عاشورای سال 61 هجری:
عاشورای سال 61 هجری سکه‌ای است که دو رو
دارد. یک روی آن تماماً زیبایی، قابل تحسین، قابل الگو گرفتن، و آن جهتی
است که منتسب به حضرت سیدالشهدا سلام الله علیه است و روی دوم که سراسر
زشتی است از آن جهت که منتسب به دشمن است. این درسی است که از زینب کبری
سلام الله علیها در کوفه و شام می‌گیریم. ایشان خطاب به ابن زیاد چنان که
می‌دانید، فرمود: «ما رأیت الا جمیلا » هر چه دیدم زیبایی بود. حضرت زینب(سلام الله علیها) در خطبه هایی که در کوفه و شام ایراد کردند، مخصوصاً در خطبه کوفه
زشتی‌ها و سیاهی‌هایی را که در کربلا بود به رخ مردم می کشد. خب هم زیباست
هم زشت، از آن جهت که انتساب به امام و پروردگار متعال دارد و قربة الی
الله صورت گرفته زیباست. از آن جهت که دشمن کاری را انجام داده زشت است.
این تقابل بین زیبایی و زشتی، بین حق و باطل از ابتدای خلقت انسان تا زمان
حاضر بوده و خواهد بود. عاشورای سال 61 یک جلوه ویژه از تقابل تمام زیبایی
ها و تمام زشتی هاست.
مفاهیم و کلمات کلیدی در بطن واقعه عاشورا
آنچه در سال 61 هجری صورت گرفت با این واژه‌ها قابل تحلیل و بررسی است:
دعوت :« ادعو الی السبیل ربک بالحکمه و الموعظه الحسنه.» دعوت به سوی خدا
به وسیله حکمت و موعظه زیبا. تبلیغ: «الذین یبلغون رسالات الله و یخشونه و
لایخشون احداً الا الله » مبارزه و قیام و مقابله با طاغوت: «اذهب الی
فرعون اِنّه طغی.»
نصیحت: «ابلغکم رسالات ربی و انا لکم ناصح امین.» و صبر و استقامت. اینها
واژه‌هایی است که حقیقت حادثه عاشورا را از آن جهت که به امام منتسب است،
نشان می‌دهد. از زمان پیغمبر اکرم
(صلی الله علیه و آله) کسانی بودند که در پی بازگشت جاهلیت بودند. بعد از ارتحال
حضرت رسول (