عَنْ أَبِي جَعْفَرٍ عليه السلام، قَالَ: «لَمَّا حَضَرَ
عَلِيَّ بْنَ الْحُسَيْنِ عليهما السلام الْوَفَاةُ، ضَمَّنِي إِلى
صَدْرِهِ، ثُمَّ قَالَ: يَا بُنَيَّ، أُوصِيكَ بِمَا أَوْصَانِي بِهِ أَبِي
عليه السلام حِينَ حَضَرَتْهُ الْوَفَاةُ، وَ بِمَا ذَكَرَ أَنَّ أَبَاهُ
عليه السلام أَوْصَاهُ بِهِ عليه السلام، قَالَ: يَا بُنَيَّ، إِيَّاكَ وَ
ظُلْمَ مَنْ لَايَجِدُ عَلَيْكَ نَاصِراً إِلَّا اللَّهَ».
امام باقر علیه السلام فرمود: زمانی که شهادت پدرم امام سجاد علیه السلام نزدیک شد، مرا به سینه چسبانید. سپس فرمود:
پسرم! به تو وصیت می کنم آن وصیتی که پدرم امام حسین علیه
السلام در زمان شهادتش به من کردند و فرمودند: پدرشان امیرالمؤمنین علیه
السلام آن وصیت را به ایشان کرده است و فرموده اند: فرزندم! بپرهيز از ستم
بر كسى كه ياورى جز خدا ندارد.
الكافي (ط - دارالحديث)، ج4، ص: 25.
حوزه