حضرت زينب سلام ا... عليها، شيرزن دشت كربلا سرانجام پس از عمري دفاع از
طريق حقه ولايت و امامت در 15 رجب سال 63 هجرى قمرى در ضمن سفرى كه به
همراه همسر گراميشان عبداللّه بن جعفر به شام رفته بودند، وفات نموده و بدن
مطهر آن بانوى بزرگوار در همانجا دفن گرديد...
حضرت زینب كبرى علیها السلام در روز پنجم جمادى الاولى سال پنجم یا ششم
هجرى قمرى در شهر مدینه منوّره متولّد گردیده و جهان را به قدوم خویش مزین
فرمودند.
نام مبارك آن بزرگوار زینب، و كنیه گرامیشان ام الحسن
و ام كلثوم و القاب آن حضرت عبارتند از: صدّیقة الصغرى، عصمة الصغرى، ولیة
اللّه العظمى، ناموس الكبرى، شریكة الحسین علیهالسّلام و عالمه غیر
معلّمه، فاضله، كامله و ... پدر بزرگوار آن حضرت، اوّلین پیشواى شیعیان
حضرت امیرالمؤمنین على بن ابیطالب علیهماالسّلام، و مادر گرامى آن بزرگوار،
حضرت فاطمه زهرا سلام اللّه علیها می باشد.
در آن زمان که صدیقه
کبری (علیها السلام) به این گوهر دریای عصمت و طهارت باردار بود، پیامبر
اکرم (صلی الله علیه و آله) در مدینه حضور نداشتند و به سفری رهسپار بودند.
هنگامی که وجود مقدس زینب کبری (سلام الله علیها) متولد گشت، صدیقه طاهره
(علیها السلام) به امیرالمؤمنین (علیه السلام) فرمود که چون پدرم در سفر
است و در مدینه حضور ندارد، شما این دختر را نام بگذارید. آن حضرت فرمود:
من بر پدر شما سبقت نمی گیرم، صبر نما که به این زودی رسول خدا باز خواهد
گشت و هر نامی که صلاح داند بر این کودک می نهد.
هنگامی که سه روز
گذشت، رسول خدا (صلی الله علیه و آله) مراجعت نمود و و همانگونه که رسم و
سیره رسول اکرم (صلی الله علیه و آله) بود، نخست، به منزل حضرت زهرا (علیها
سلام ) وارد گشتند.
امام علی (علیه السلام) خدمت آن حضرت عرض
کرد: یا رسول الله! خداوند متعال دختری به دخترت عطا فرموده است، نامش را
معین فرمایید. فرمود: اگر چه فرزندان فاطمه اولاد من می باشند، لکن امر
ایشان با پروردگار عالم است و من منتظر وحی میباشم. در این حال جبرییل نازل
شد عرض کرد: یا رسول الله! حق تو را سلام می رساند و می فرماید: نام این
مولود را " زینب " بگذار، چرا که این را در لوح محفوظ نوشته ایم.
رسول
اکرم (صلی الله علیه و آله) قنداقه آن مولود گرامی را طلبید و به سینه
چسبانید، ببوسید و نامش را زینب نهاد و فرمود: به حاضرین و غایبین امت،
وصیت می نمایم که حرمت این دختر را پاس بدارند. همانا که او به خدیجه کبری
(علیها سلام) شبیه است.
هوش و ذكاوت:
صاحب كتاب اساور من ذهب درباره حافظه و ذكاوت آن بانوى بزرگوار چنین می نویسد:
در
اهمیت هوش و ذكاوت آن بانوى بزرگوار همین بس كه خطبه طولانى و بلندى را كه
حضرت صدیقه كبرى فاطمه زهرا صلوات اللّه و سلامه علیها در دفاع از حق
امیرالمؤمنین علیهالسّلام و غصب فدك در حضور اصحاب پیغمبر اكرم صلّى اللّه
علیه و آله و سلّم ایراد فرمودند، حضرت زینب علیها السلام روایت فرموده
است.
و ابن عباس با آن جلالت قدر و علو مرتبه در حدیث و علم،
از آن حضرت روایت نموده و از آن حضرت به عقیله تعبیر می كند. چنانچه
ابوالفرج اصفهانى در مقاتل می نویسد: ابن عباس خطبه حضرت فاطمه سلام اللّه
علیها را از حضرت زینب سلام اللّه علیها روایت كرده و می گوید: حدثتنى
عقیلتنا زینب بنت على علیهالسّلام..?
دقت كنیم كه حضرت زینب علیها
السلام با اینكه دخترى خردسال (یعنى هفت ساله و یا كمتر) بود، این خطبه
عجیب و غرّاء كه محتوى معارف اسلامى و فسلفه احكام و مطالب زیادى است را با
یك مرتبه شنیدن حفظ كرده، و خود یكى از راویان این خطبه بلیغه و غراء می
باشد.
فصاحت و بلاغت:
كلمات و فرمایشات گهربار آن
حضرت در خطبه هایى كه از آن حضرت روایت شده، خود قوی ترین دلیل بر كمال
فصاحت و بلاغت آن بانوى بزرگوار می باشد. همان بانویى كه امام سجاد
علیهالسّلام در حق ایشان فرمودند: ?اَنْتِ بِحَمدِ اللّهِ عالِمَةٌ غَیرَ
مُعَلَّمَة وَ فَهِمَةٌ غَیرَ مُفَهَّمَة? یعنى:
?اى عمّه! شما الحمد للّه بانوى دانشمندى هستید كه تعلیم ندیده، و بانوى فهمیده اى هستى كه بشرى تو را تفهیم ننموده است?.
در
اینجا مرورى كوتاه به قسمتى از خطبه آن حضرت در مجلس یزید كه یكى از
بزرگترین حركتهاى آن حضرت، در واقعه كربلا بود كه دستگاه حكومت بنى امیه را
به شدّت لرزاند می كنیم:
?به خدا قسم اى یزید، هر چه كردى بازگشت آن به سوى خودت خواهد بود، چرا كه تو جز پوست خود نشكافتى و جز گوشت خود ندریدى.
اى
یزید! در آن روزى كه خداوند بدنهاى پاك شهیدانمان را حاضر می كند تا حقوق
خود را از ستمگر بستاند، تو بر رسول خدا صلّى اللّه علیه و آله و سلّم وارد
خواهى شد، امّا می دانى در چه حالى؟ در حالیكه خون عزیزان او را ریخته و
حرمت ذرّیه او را از بین برده اى. آرى اى یزید! از این پیروزى ظاهرى كه به
دست آورده اى، غرق شادى مشو، و آن عزیزان را كه در كربلا به خاك و خون
كشیده اى، مغلوب و مرده مپندار. كه خداوند می فرماید: (كسانى را كه در راه
خدا شهید شده اند مرده مپندارید. بلكه آنان زنده اند و در نزد خداى خود
روزى می خورند). آل عمران: 169
و اى یزید! براى تو همین بس كه حاكم
در آن روز خداوند، و دشمن تو پیامبر خدا، و یاور و پشتیبان اهل بیت جبرئیل
باشد. و به زودى كسى كه این مقام را براى تو زینت داده و تو را بر گردن
مسلمین سوار كرده است (یعنى معاویه)، خواهد دانست كه چه جانشین بدى براى
خود تعیین كرده و در روز جزا درخواهید یافت كه بدترین مكان از آنِ كیست؟ و
بدبختى و ضعف و زبونى شامل چه افرادى خواهد شد.
حضرت زينب (س)
بزرگ بانوي جهان اسلام، بيدادگر و ادامه دهنده حادثه عاشورا و دارنده
دانشهاي دو جهان و به گفته امام سجاد (ع): " داناي بدون آموزگار و فهميده
بدون فهماننده " بود. الگوي راستين وي، بانوي دو جهان, حضرت فاطمه (س) مادر
وي بوده است. زينب (س) در دامان پرمهر و معنويت فاطمه (س) از سرچشمه معارف
اسلامي و قرآني سيراب گشت. رسالت راستين زينب هنگامي آغاز گرديد که پس از
به شهادت رسيدن امام حسين (ع) و هفتاد و دو تن از يارانش با ايراد سخنان
آتشين به بيدارگري مردم کوفه و ستيز با ستمکاران و يزيديان پرداخت.
پس
از واقعه خونبار كربلا نقش ايشان روند تازه تري يافت. آن حضرت در اين
دوران ضمن حضور در كاروان اسراي كربلا در برابر حكام جور قرار گرفتند و به
افشاگري ظلم و ستم وارد بر آل طه از سوي خاندان اميه پرداختند. آن حضرت در
اين دوران سخت با حضور در كاخ برخي حكمرانان جور زمان مانند يزيد و ابن
زياد، با تاكيد برحقانيت طريق آل محمد بر سخنان و تبليغات مسموم خاندان
اميه درباره بني هاشم خط بطلان كشيدند.
صديقه توانا، عقليه دودمان
وحي، تربيت شده خاندان نبوت، حضرت زينب كبري(س) است. همو كه در بزرگواري و
كرامتش بسيار سخن ها گفته و نوشته اند.
او نمودار حق و جهاد در راه
خدا و نگهدارنده ايمان و عقيده، قهرمان دليري و شجاعت، جلوه فصاحت و
بلاغت، شعله ستيزه جوي باطل و آتش افشان حق در برابر نيروهاي ستمگر و
كوبنده دژخيمان زورگو است.
زينب(س) تجسم زهد، ورع، علم، عفاف و شهامت و
عقيله طاهره، متعلق به اخلاق الهي است. اين بزرگوار (س) راه مقاومت در
برابر باطل را به امت نشان داد و فداكاري در راه خدا و چشم پوشي از همه چيز
را در راه برافراشتن پرچم حق به همه ياد داد.
ايثار، فداكاري،
وزانت عقل، صبر و بردباري، علم وسيع و دانش وافر، سخنان سنجيده و منطقي او
در فرصت هاي حساس توأم با آن مظلوميت و ستم هاي جانكاهي كه به او وارد آمده
است، از او چهره يك شخصيت بي نظير، رزم آور شجاع، جهادگر بي باك و سخنور
توانا را در قلوب و اذهان ترسيم نموده است كه تا چرخ زمان حركت دارد، تا
نسل ها در روي زمين حيات دارند و تا زمين دور خورشيد مي گردد اين چراغ
فروزان، نورافكن جهانيان و نسل هاي آينده خواهد بود.
كرامات
به
غیر از انوار مقدسه چهارده معصوم علیهمالسّلام، در میان خاندان رسالت و
اهل بیت گرامى پیامبر اكرم صلّى اللّه علیه و آله و سلّم، افرادى هستند كه
در نزد خداوند متعال داراى رتبه و منزلت رفیع و والایى می باشند و توسل به
ایشان، موجب گشایش مشكلات و معضلات امور دیگران است. مانند حضرت اباالفضل
علیه السلام كه حتى در موارد زیادى مسیحیان به آن حضرت متوسل شده و به بركت
توسل به آن حضرت مشكلاتشان حل گردیده و به حوائج و خواسته هاى خویش نائل
گردیده اند.
حضرت زینب سلام اللّه علیها نیز بانویى بزرگوار از
این دودمان پاك است كه توسل به آن حضرت براى حل مشكلات بزرگ بسیار تجربه
شده است و كرامات بسیارى از آن بانوى گرامى نقل شده است.
به عنوان مثال شبلنجى یكى از علماى اهل تسنّن در نورالابصار مىنویسد:
?شیخ
عبدالرحمن اجهورى مقرى در كتابش مشارق الانوار می گوید: در سال هزار و صد و
هفتاد دجار مشكلى بسیار سختى شدم و به روضه (قبر مطهر و نوراین) حضرت زینب
علیها السلام متوسل شدم و قصیده اى در مدح آن حضرت سرودم كه مطلع آن چنین
بود:
آلِ طاها لَكُمْ عَلَینَا الْوِلاءُ لا سِواكُمْ بِما لَكُمْ آلآء
و خدا به بركت آن بانوى گرامى مشكل مرا حل كرد.
وفات آن حضرت:
حضرت
زينب سلام ا... عليها، شيرزن دشت كربلا سرانجام پس از عمري دفاع از طريق
حقه ولايت و امامت در 15 رجب سال 63 هجرى قمرى در ضمن سفرى كه به همراه
همسر گراميشان عبداللّه بن جعفر به شام رفته بودند، وفات نموده و بدن مطهر
آن بانوى بزرگوار در همانجا دفن گرديد.
مزار ملكوتى آن حضرت (دمشق/سوریه)، اينك زيارتگاه عاشقان و ارادتمندان اهل بيت عصمت و طهارت عليهم السّلام مى باشد