او کیست که اوج نیازهای ما حضیض اوست و خداوند بر همه چیز تاب آورده است تا او بیاید.
هابیل را مقتول،نوح را معذب،ابراهیم را در آتش،همه و همه را خدا دندان بر جگر فشرده است که حاکمیت او را بر ملائک فخر بفروشد.
این چه حکومتی است که آفرینش برایش چنین بهایی گزاف می پردازد؟؟؟
او باید بیاید هر چند خار در چشم واستخوان در گلو.او باید بیاید هر چند عذاب زیستنش را در چاه فریاد کند.او باید بیاید هر چند صورت و پیشانی آسمان بشکند.او باید بیاید و از خانه خدا بیاید تا ما که قرن ها در تعب آمدنش سوخته ایم آنی حیات را مزمزه کنیم.پشتی راست کنیم.نفسی تازه کنیم و از میوه ی موعود بچشیم.
آه...دوباره آن شب...دوباره تازیانه ها بالا رفت و بر پوست و گوشت ما نشست.گرد یتیمی بر چهره ی ما نشست.زخم عمیق مظلومیتمان دوباره سر باز کرد و خون تازه بر آسمان پاشید.
خدایا به مظلومیت علی علیه السلام استمرار و تداوم زخم خنجرها را بر ما مپسند
چشم ما را به ظهور فرزند علی،قائم آل محمد روشن کن...
فریاد حق