امام محمد باقر(علیه السلام) در یک روایت تفسیری در تبیین رفتاری مؤمنان در مقطع سخت آخرالزمان ذیل سوره عصر فرمودند: منظور از «وَ اَلْعَصْرِ؛ سوگند به عصر» عصر خروج قائم است. درباره «إِنَّ اَلْإِنْسٰانَ لَفِی خُسْرٍ؛ همانا انسان در خسران است» فرمودند یعنی در بین دشمنان ما دچار خسران هستند و منظور از عمل صالح در فراز «وَ عَمِلُوا اَلصّٰالِحٰاتِ» مواسات و یاریرسانی به برادران مؤمن است؛ اَلْعَصْرِ عصر خروج القائم. إِنَّ اَلْإِنْسٰانَ لَفِی خُسْرٍ، یعنی: أعداءنا. إِلاَّ اَلَّذِینَ آمَنُوا ، یعنی: بآیاتنا. وَ عَمِلُوا اَلصّٰالِحٰاتِ ، یعنی: بمواساة الإخوان...» (کمالالدین و تمامالنعمة شیخ صدوق، ج2، ص656)
بر اساس این تفسیر از امام محمد باقر(علیه السلام) در مییابیم انسانها تا زمانی که در بین دشمنان خدا و اهل عترت(علیهم السلام) قرار دارند، در معرض آسیب قرار دارند. این آسیب شامل آسیبهای اجتماعی، فرهنگی و اقتصادی است. در چنین شرایطی امام(علیه السلام)مصداق عمل صالح را مواسات و یاریرسانی به یکدیگر معرفی فرمودند.