با تنوّعی كه در طرح و رنگ لباسها پیش آمده، این دغدغه همیشه همراه
دختران و پسران هست كه جدای از بحث گرانی و ارزانی، از بین این همه
لباسهای متنوّع، كدام را انتخاب كنم؟ آیا این لباس به جایگاه اجتماعی من
لطمه نمیزند؟ بین همكاران و دوستان یا توی دانشگاه و پیش همكلاسیها و
اساتیدم، سبك نمیشوم؟
یا حتّی برعكس؛ گاهی میگوییم این لباس خیلی خوب و قشنگ است، امّا
هیچكدام از دوستان من مثلاً كت و شلواری نیستند، شاید پوشیدن این لباس باعث
شود آنها با من راحت نبوده و از من دوری كنند.
پس این یك دغدغه و فكر است، شاید هم بخش عمدهای از سردرگمی مردم و به
تبع آن، شلوغی بازارها ریشه در همین مساله دارد. قطعاً همه ما این تجربه را
داریم كه گاهی برای خرید لباسی وارد دنیایی از رنگ و طرحهای مختلف
میشویم امّا در نهایت، به انتخاب مناسبی نمیرسیم و دست خالی بر میگردیم،
فردا هم روز از نو و روزی از نو!
امام صادق(ع) در چند كلمه، به صورت مختصر و مفید، ملاكهای یك لباس مناسب را بیان كرده و میفرماید:
«وَ
اَمّا اللِّباسُ یَحْمِلُکَ عَلَی الْعُجْبِ وَ الرِّیاء وَ التَّزْییِنِ
وَ التَّفاخُرِ وَ الْخُیَلاءِ فَاِنَّها مِن آفاتِ الدِّینِ وَ مُورِثُهُ
الْقَسْوَهُٔ فِی الْقَلْبِ؛ لباست، لباسی نباشد که تو را به گناه
خودپسندی، ریا، آراسته نشان دادن، مباهات به دیگران، فخرفروشی و تکبر،
آلوده کند که تمام اینها از آفات دین و موجب سختی دل است».[1]
كاملاً اتّفاقی، همین امروز كه یك آقایی رو دیدم كه با شلوار زرد رنگ و
پیراهن صورتی و كفشهای قهوهای توی پیاده رو قدم میزد، به این روایت زیبا
رسیدم؛ با خودم فكر میكردم؛ خدایا این لباس با كدام یك از ملاكهایی كه
امام صادق (ع) میفرماید مطابق هست؟ كدام موقعیّت اجتماعی، با آغوش باز،
پذیرای این تیپ و سر و وضع است؟
بهتر نیست آراستگی و زیبایی را با مدلهای سادهتر امتحان كنیم؟ من
معتقدم اگر امام معصوم، این نوع پوشش را توصیه میكند، قطعاً جذّابیّت آن
هم بیشتر است و نهادهای مختلف جامعه، پذیرای اینچنین شخصیتی خواهند بود.
منبع:
1. عبدالرزاق گیلانی، مصباح الشریعه، پیام حق، ص ۶۹، تهران، ۱۳۷۷.