امام
صادق (علیه السلام) فرمود که: اگر فرزند دانا و عاقل متولد میشد، هر آینه عالم در
نظرش بسیار غریب مینمود و وارد میشد به جهت آنکه به ناگاه امری چند
میدید که نمیدانست و وارد میشد بر او غرایبی که مانند آنها مشاهده نکرده
بود از اختلاف صور عالم و مرغان و چهارپایان و غیر آنها، ساعت به ساعت و
روز به روز.
بقیه در ادامه مطلب...
عبرتبگیر
برای این از حال کسی که او را اسیر کند و از شهری به شهری برند و او عاقل
باشد، مانند واله و حیران او را وحشتی میباشد با آنکه اوضاع شبیه به آنها
را بسیار دیده است، و کسی را که در کودکی و نادانی اسیر کنند سخن و ادب
زودتر میآموزد از کسی که در دانایی و بزرگی او اسیر کنند.
و
ایضاً اگر عاقل متولد شود مذلّتی در خود خواهد یافت از آنکه نتواند به راه
یافتن و او را بر دوش گیرند و در خرقهها پیچند و در گهواره خوابانند و بر
رویش جامه افکنند و حال آنکه ناچار است برا یاو این امور برای رقت بدن و
رطوبتی که در اعضای اوست در هنگام متولد شدن.
و
ایضاً اگر دانا و کامل متولد میشد آن شیرینی و وقعی که در کودکان را در
دلها میباشد او را کراهت بود، لهذا اول به دنیا میآید نادان و غافل است
از آنچه اهل دنیا در آن هستند و اشیاء را ملاقات میکند با ذهن ضعیف و
معرفت ناقص و روز به روز اندک به اندک در دیدن هر چیز و هر حال معرفتش زیاد
میشود و با امور غریبه اُلفت میگیرد و بر احوال مختلفه معتاد میشود و
به تدریج از خدا تامل و حیرت به مرتبهای میرسد که به عقل خود تصرف و تدبر
و چاره امور معاش خود میکند و عبرت میگیرد از احوالی که مشاهده مینماید
و به سهو و غفلت مبتلا گردد و به طاعت و معصیت مکلف میشود.
و
ایضاً اگر در حین ولادت عقلش کامل و اعضایش قوی میبود و در کار خود مستقل
میبود، حلاوت تربیت اولاد زایل میشد و مصلحتی که پدر و مادر را در تربیت
فرزندان است به عمل نمیآمد و حکمتی که در این تربیت است که بعد از احتیاج
پدر و مادر به عوض تربیت ایشان مکافات حقوق آباء و امهات بکنند بر طرف
میشد و پدران و فرزندان با یکدیگر اُلفت نمیگرفتند زیرا که فرزندان از
تربیت و محافظت ایشان مستغنی بودند، پس در همان ساعت که متولد میشدند از
ایشان جدا میشدند و کسی پدر و مادر خود را نمیشناخت و نمیتوانست احتراز
کرد از نکاح و خواستگاری مادر و خواهر و محرمان خود و کمتر قباحتی بلکه
شنیعتر و قبیحتر از همه آن است که با عقل از شکم مادر بیرون آید خواهد دید
چیزی که حلال و نیکو نیست دیدن آن یعنی عودت مادر را.
آیا نمیبینی چگونه هر امری از امور خلقت را باز داشته با نهایت صواب و حکمت و خالی گردانیده خرد و بزرگ امور را از شوائب خطا و زلل.
کتاب دانستنیهای شگفت انگیز خلقت – ص 25
ترجمه علامه مجلسی
تسنیم