«هُوَ
الَّذِى أَرْسَلَ رَسُولَهُ بِالْهُدَى وَ دِینِ الْحَقِّ لِیُظْهِرَهُ
عَلىَ الدِّینِ کُلِّهِ وَ لَوْ کَرِهَ الْمُشْرِکُون»؛
او کسى است که
پیامبر خود را براى هدایت مردم فرستاد، با دینى درست و بر حق، تا او را بر
همه دین‌ها پیروز گرداند، هر چند مشرکان را خوش نیاید (توبه/33)
به ادامه مطلب مراجعه فرمایید...
آیت‌الله سیدمحمد ضیاءآبادی
درباره
اینکه روزی خواهد آمد که دین مبین اسلام بر سایر ادیان غلبه می‌کند و
اینکه آن چه زمانی خواهد بود، طبق روایات ما فرموده‌اند، آن زمان ظهور حضرت
مهدی موعود امام حجة بن الحسن (عج) خواهد بود. از حضرت امام باقر (علیه السلام)
منقول است که فرمود:
«إنّ ذلک یکون عند خروج المهدی من آل محمّد، فلا یبقى أحد إلاّ أقرّ بمحمّد صلى اللّه علیه وآله»؛
وعده‌ای
که در آیه 33 سوره «توبه» است مبنی بر غلبه اسلام بر سایر ادیان، هنگام
ظهور مهدی تحقق می‌یابد و بر اساس حدیث امام محمد باقر(علیه السلام) در این روز احدی
در روی زمین نمی‌ماند مگر اینکه اقرار به رسالت محمد می‌کند.
«لا یبقى على ظَهر الأرض بیت مَدَرٍ، ولا وَبَرٍ، إلَّا أدخله الله کلمة الإسلام»؛
در روی زمین هیچ خانه مویی و گلی (یعنی شهری و بیابانی) نمی‌ماند مگر اینکه اسلام به آن خانه راه می‌یابد.
و حضرت امام صادق (علیه السلام) در تفسیر همین آیه فرموده است:
«وَ
اللهُ ما نَزَلَ تأویلُها بَعدُ وَ لایَنزِلُ تأویلها حَتّی یَخرجَ
القائِمَ فَإذَا خَرجَ القائِمُ لَمْ یَبقِ کافِرُ بِاللهِ العَظیمِ»؛
به
خدا سوگند هنوز تأویل این آیه تحقق نیافته است و تنها زمانی تحقق می‌یابد
که قائم خروج کند. هنگامی که او خروج کرد احدی از کافران، منکر خدا بر روی
زمین باقی نمی‌ماند.
این جمله در اکثر روایات مربوط به حضرت مهدی موعود (عج) آمده است.
«یَمْلَأَ الْأَرْضَ قِسْطاً وَ عَدْلًا کَمَا مُلِئَتْ جَوْراً وَ ظُلْماً»؛
خدا زمین را به سبب آن حضرت پر از عدل و داد می‌کند همانگونه که پر از ظلم و جور شده است.
از این جمله دو مطلب استفاده می‌شود:
1. ظلم عالم‌گیر خواهد شد.
2. حکومت واحدی به دست آن حضرت و در تمام روی زمین به وجود خواهد آمد.
در
زمان‌های گذشته که شهرها و کشورها از هم دور بود و ارتباط سریع بین آنها
برقرار نبود تحقق چنین جریانی در عالم بسیار بعید و شبیه محال به ذهن‌ها
می‌آمد که مثلاً ظلم و فساد و گناهی در یک گوشه دنیا واقع شود آنگاه سرایت
کند و همه جا را فرا بگیرد و همچنین نشدنی به نظر می‌آمد که حکومت واحدی در
دنیا تشکیل شودو تمام نقاط زمین تحت قدرت یک حاکم قرار گیرد و لذا غالباً
منطقه‌های دور از هم، ملوک‌‌الطوایفی بود. در هر منطقه و در هر شهر و
احیاناً در هر روستا یک فرد قدرتمندی پیدا شده و آن منطقه و آن شهر و آن
روستا را تحت سیطره خود می‌گرفت و حکومت می‌کرد و مناطق دیگر اصلاً از وضع و
حال او خبری نداشتند.
فارس