اوایل چت کردن ما در حد احوال پرسی و مطالب دینی و مذهبی بود، دختر خوبی به
نظر می‌رسید؛ بسیار پرانرژی و مهربان، قلبی سرشار از عشق داشت، تصمیم
گرفتیم با هم ازدواج کنیم. از پیدا کردن همسر مورد علاقه‌ام خیلی خوشحال
بودم، در قلبم رویاهایی عاشقانه موج می‌زد، ذهنم سرشار از پاکی و نجابت آن
دختر بود.
در ادامه میخونیم...
مساله را با خانواده در میان گذاشتم و از عشقم و خوبی‌هایش برایشان
گفتم، ولی آن‌ها مخالف کردند و گفتند: ازدواجی که مقدمه آشنایش فضای مجازی و
چت باشد ازدواج درستی نیست؛ دختری که حاضر می‌شود بر خلاف دستور خدا با
نامحرم رابطه برقرار کند و با او تا مرحله عشق پیش برود، دختر قابل اعتمادی
نیست و این حالت نشان از کم حیایی و بی تقواییش دارد، احتمال این که در
آینده به تو خیانت کرده و با دیگران طرح دوستی بریزد دور از انتظار نیست.
از خانواده بسیار دلگیر شدم و از این که خانوداه درکم نمی‌کنند غصه
سراسر وجودم را گرفت؛ تصمیم گرفتم به خانواده ثابت کنم که اشتباه نکرده‌ام
و این همان دختری است که مرا خوشبخت خواهد کرد.
تحقیقات را شروع کردم تا برای خانواده سند و مدرکی ارائه دهم که قابل
قبول باشد، بعد کمی تحقیقات متوجه شدم که این دختر علاوه بر من با چندین
پسر دیگر نیز رابطه دارد!!!
نگرانی خانواده به حق بود، این من بودم که اشتباه می‌کردم، اکنون مانده‌ام با عشقی نافرجام و سخت...
نکته‌ای که در این سرگذشت به چشم می‌خورد، فریب دادن دیگران است که عملی
بسیار بد و زشت است. فرق نمی‌کند این فریبکاری در فضای حقیقی و در کوچه و
بازار و خیابان باشد یا در فضای مجازی و از پشت کیبورد، قطعا کسی که
می‌خواهد دیگران را فریب بدهد و یا دست بیندازد یا با کلماتش او را مسخره
کند گناه بسیار بزرگی را مرتکب می‌شود که قطعا این گناه باعث بلا و گرفتاری
برای او خواهد شد.
همان گونه که از امام سجاد علیهالسلام نقل شده است که حضرت فرمودند:
«گناهانى كه باعث نزول عذاب مى‌شوند، عبارت‌اند از: ستم كردن شخص از روى
آگاهى، تجاوز به حقوق مردم، و دست انداختن و مسخره كردن آنان.»[1]
واقعا فریب دادن و دست انداختن دیگران از گناهانی است که قطعا اولین
ضررش به شخص فریبکار خواهد رسید و قطعا این دختر با یکی از این دوستانش
مورد تجاوز قرار خواهد گرفت چرا که رسول خدا در این خصوص می‌فرماید: «سه
خصلت است كه در هر كس باشد (آثارش) به خود او بر مى‌گردد: ظلم كردن، فریب
دادن و تخلّف از وعده.»[2]
این تعبیر، به این معناست كه گرچه این مکر و خدعهها ممكن است به طور
موقت دامن دیگران را بگیرد، سرانجام، سراغ صاحب آن می‌آید و او را در برابر
خلق خدا، رسوا و بینوا و در پیشگاه الهی شرمسار می‌كند.
مکر و فریب دیگران و بازی با احساسات و عواطف به خصوص کسی که به انسان
اعتماد کرده است آن قدر گناه بزرگی است که اگر صاحبش توبه نکند او را به
مرز کفر می‌رساند همان گونه که از امام علی علیهالسلام نقل شده که حضرت
فرمودند: «فریب دادن كسی كه به تو اطمینان كرده، كفر است.»[3]
کسانی که وارد اتاق‌های چت یا شبکه‌های اجتماعی می‌شوند و با هویت جعلی و
حرف‌های دروغین و استفاده ابزاری از کلمات محبت آمیز قصد سوء استفاده از
دیگران را دارند و هدفشان از ابراز عشق و علاقه شهوت رانی و هوس بازی است؛
اگر از اعمال خود توبه نکنند و در صدد جبران گذشته خود نباشد مطمئن باشند
که این اعمال بی جواب نخواهد ماند و بالاخره روزی گرفتار عذاب الهی خواهند
شد.
همان گونه که خداوند در قرآن کریم می‌فرماید: «آن‌ها كه نقشههاى بد
مىكشند، عذاب سختى براى آن‌هاست و مكر (و تلاش افسادگرانه) آنان نابود
مىشود (و به جایى نمیرسد)»[4]
خطاب به همه دختران و پسرانی که هدفشان از این گونه روابط ازدواج است:
تجربه‌های مکرر نشان داده است که دوستی با جنس مخالف و ایجاد رابطه از طریق
اینترنت یا تماس تلفنی و ...به ازدواج ختم نمی‌شود و اگر هم به ازدواج ختم
شود طرفین همیشه نسبت هم سوء ظن دارند و با خود می‌گویند: همان گونه که
این دختر یا این پسر با من دوست شد احتمال دارد که با دیگران هم دوست بشود،
این فکر بعد از ازدواج همیشه همراه طرفین است و باعث نگرانی طرفین در
زندگی می‌شود و در بسیاری از موارد موجب ایجاد تنش و دعوا میان زن و
مردمی‌شود و حتی به طلاق و جدایی نیز می‌رسد.
با توجه به مطالب گفته شده می‌شود به این نتیجه رسید که خیلی‌ها از
اینترنت و فضای مجازی استفاده فریبکارانه می‌کنند که قطعا این فریبکاری های
روزی دامان خودشان را هم خواهد گرفت و به عذاب الهی و عاقبت رفتارشان
گرفتار خواهند شد، از این رو همه کاربران باید مواظب باشند که از این راه
اقدام به ازدواج و یا انتخاب دوست نکنند چرا که احتمال فرو رفتن به دام
شیادان و فریبکاران زیاد است.
--------------------------------
منابع:
[1]. «وَ الذُّنُوبُ الّتى تُنزِلُ النِّقَمَ عِصیانُ العارِفِ
بِالبَغىِ وَ التَطاوُلُ عَلَى النّاسِ وَ الاِستِهزاءُ بِهِم وَ
السُّخریَّةُ مِنهُم» [بحار الانوار ج 70 ص 375]
[2]. «ثَلاثٌ مَن كُنَّ فیهِ فَهِىَ راجِعَةٌ عَلى صاحِبِها: اَلبَغىُ و َالمَكرُ و َالنَّكثُ» [نهج الفصاحه ص 422 ، ح 1281]
[3]. میزان الحكمه، ج 9، ص 166.
[4]. «...وَ الَّذینَ یَمْكُرُونَ السَّیِّئاتِ لَهُمْ عَذابٌ شَدیدٌ وَ مَكْرُ أُولئِكَ هُوَ یَبُور»[فاطر آیه 10]