ناصبى به کسى می‌گویند که با اهل بیت(علیهم السلام) دشمنى داشته باشد یا به آنها دشنام
و ناسزا بگوید. به همین دلیل، شیعیان به هیچ‌وجه اهل سنت را ناصبى
نمى‌دانند.
سلفی‌گری تکفیری به گرایش گروهی از سلفیون گفته می‌شود که مخالفان خود را
کافر می‌شمارند و مطرح‌ترین آنان «وهابیت تکفیری» با محوریت عربستان سعودی
است.
وهابیت تکفیری یکی از مشکلات دنیای کنونی مسلمانان (شیعه و سنی) است.
آنها با اتهام‌های ناشایستی که به شیعیان می‌زنند باعث گمراهی مسلمانان و
عده زیادی از مردم دنیا می‌شوند.
برخی از وهابی‌ها اصرار می کنند که شیعیان، همه اهل سنت را ناصبی می‌دانند.
سوال: مراد از ناصبى چیست؟ آیا شیعیان اهل سنت را ناصبى مى‌دانند؟
جواب کوتاه:
ناصبى به کسى می‌گویند که با اهل بیت (علیهم السلام) دشمنى داشته باشد و یا به آنها
دشنام و ناسزا بگوید و شیعیان به هیچ‌وجه اهل سنت را ناصبى نمى‌دانند چون
آنها هم اهل بیت (علیهم السلام) را دوست دارند و دشمنان آل محمد (صلی الله علیه و آله) را کافر مى‌دانند.
جواب مفصل:
مساله دوستى اهلبیت (ذوى القربى) و پرهیز از دشمنى آنها، مورد اتفاق
فریقین است، چون هم قرآن بر این مساله تأکید دارد، و هم روایات خود عامه.
اما قرآن:
«قل لا اسئلکم علیه اجراً اید المودة فى القربى (1)» بگو: من هیچ پاداشى
از شما بر رسالتم درخواست نمى‌کنم جز دوست داشتن نزدیکانم (/ اهل بیتم) و
هر کس کار نیکى انجام دهد بر نیکى‌اش مى‌افزایم. و بعضى آیات دیگر (2).
اما روایات:
در دو قسمت بعضى از روایاتى را که از طریق عامه نقل شده است بیان مى‌کنیم.
الف: روایات محبت به اهل بیت (علیهم السلام)
1- زمخشرى از پیامبر (صلی الله علیه و آله) نقل مى کند که فرمود: «الا و من مات على حب آل
محمد مات شهیداً ... (3)» بیدار باشید هر کس بر محبت آل محمد (صلی الله علیه و آله) بمیرد
شهید از دنیا رفته ... بخشیده شده، توبه کننده مؤمن، از دنیا رفته، و ملک
الموت بشارت بهشت مى دهد، و همچون عروسان وارد بهشت مى‌شود، و در قبر دو تا
در براى او او به سمت بهشت باز مى‌شود و قبرش مزار ملائکه رحمت مى‌شود
(4).
2- پیامبر (ص) فرمود: «معرفة آل محمد (صلی الله علیه و آله) برائة من النار، و حب آل محمد
(صلی الله علیه و آله) جواز على الصراط و الولایة لآل محمد (صلی الله علیه و آله) امانٌ عن العذاب (5)» شناخت آل
محمد رهایى از آتش جهنم، دوستى آنها گذرنامه رد شدن از پل صراط، و ولایت
آل محمد (صلی الله علیه و آله) امان نامه اى است از عذاب.
ب: روایات بغض و دشمنى با اهل بیت (علیهم السلام)
1- پیامبر (صلی الله علیه و آله) فرمود: «الا و من مات على بغض آل محمد مات کافراً... » هر
کسى بر بغض آل محمد (صلی الله علیه و آله)بمیرد کافر از دنیا رفته است، و بوى بهشت به مشامش
نمى رسد (6).
2- پیامبر (صلی الله علیه و آله)فرمود: «علىٌ خیر البشر من ابى فقد کفر» على بهترین بشر است هر کس ابا نماید و قبول نکند کافر است (7).
بعد از بیان این مقدمه، جواب قسمت اول شبهه این است که ناصبى یعنی:
1- معناى لغوى که عبارت است از تعب و رنج، بزحمت انداختن، کوشش نمودن
(اذا فرغت فانصب همٌّ ناصِبٌ) یعنى غم بارنج، عیش ناصب و زندگى با مشقت است
(8).
2- معناى اصطلاحى، به کسانى ناصبى گفته مى‌شود که دشمنى با اهل بیت (علیهم السلام)
دارند، و یا به آنان دشنام دهد، و یا به یکى از ائمه (علیهم السلام) دوازده‌گانه شیعه
دشمنى، و یا دشنام دهد (9)، این اصطلاح دوم برگرفته از روایات خود اهلبیت
(علیهم السلام) (10) است که به چند روایت به عنوان نمونه اشاره مى‌کنیم:
1- ابى بصیر از امام صادق (علیه السلام) نقل مى‌کند که حضرت فرمود: «مُدمِنُ الخمر
کعابد و تن، و الناصب لآل محمد شرٌّ منه» شراب خوار مانند بت پرست است و
دشمنى با آل محمد (صلی الله علیه و آله) بدتر از شراب خوار است (11).
2- از امام باقر (علیه السلام) سؤال شد که آیا زن مؤمنه شیعه مى‌تواند با ناصبى
ازدواج کند فرمود: «لا لانّ الناصب کافرٌ (12)» فرمود: نه، چون ناصبى کافر
است.
3- در روایت دیگر مى‌خوانیم «ان الله تعالى لم یخلق خلقاً انجس من الکلب و
ان الناصب اهل البیت لا نجس منه (13)» براستى که خداوند نجس‌تر از سگ
نیافرید، دشمن اهلبیت از سگ بدتر است. از این سه روایت به خوبى استفاده
مى‌شود که مراد از ناصبى دشمن اهلبیت (علیهم السلام) است، ضمناً استفاده مى‌شود که
آنها نجسند و کافر، و زن مسلمان نمى‌تواند با آنها ازدواج کند.
اما قسمت دوم شبهه که شیعیان آیا اهل سنت را ناصبى مى‌دانند؟
باید گفت: خیر شیعیان اهل سنت را ناصبى نمى‌دانند چرا که اولا اکثریت اهل
سنت (غیر از ناصبى‌ها) محبت اهلبیت را لازم مى‌دانند (طبق نص قرآن و
روایات خود آنها که قبلا اشاره شد، و شافعى یکى از سران چهار مذهب عامه
افتخارش این است «ان کان رفضاً حب آل محمد فلیشهد الثقلان انى رافض (14)»
اگر دوستى اهلبیت نشانه رافضى بودن است، جن و انس شهادت دهند که من رافضى
«و محب اهلبیت) هستم و ثانیاً خود اهل سنت دشمن و مبغض اهلبیت را کافر
مى‌دانند که قبلا نقل شد، آنگاه چگونه مى‌توان گفت آنها ناصبى هستند و
ثالثاً ناصبى ها چنانکه گفته شد، نجس، ذبیحه آنها حرام، و ازدواج با آنها
جائز نیست، اما اهل سنت را هیچ عالم شیعى چنین فتواى درباره آنها نداده
است، بلکه در رساله‌ها تصریح به حلیت ذبیحه آنها، جواز ازدواج به آنها، و
... شده است و حتى همه علماى شیعه نماز بر جنازه مسلمان را واجب، و دفن و
کفن میت مسلمان را لازم مى‌دانند (15).
نتیجه
ناصبى یک معناى لغوى دارد که به معناى رنج و خستگى و کوشش و ... است و یک
معناى اصطلاحى دارد که برگرفته از روایات اهلبیت (علیهم السلام) بوده و آن اینکه کسى
با اهلبیت دشمنى داشته باشد یا به آنها دشنام و ناسزا بگوید.
به هیچ وجه عامه از نظر شیعیان ناصبى نیستند، چون آنها اولا اهلبیت را
دوست دارند و ثانیاً دشمنان آل محمد (علیهم السلام) را کافر مى دانند، و ثالثاً تمام
علماى ما فتوا بر جواز ازدواج با آنها، و وجوب دفن و نماز بر میت آنها
داده‌اند.
از همه برادران اهل سنت در سراسر دنیا، می‌خواهیم تبلیغات نادرست وهابیت
علیه شیعه را باور نکنند و مسائل مطرح شده را از علمای معروف و برجسته شیعه
از طریق اینترنت، ارسال نامه، ایمیل و ... بپرسند.
فارس
منابع
(1)- شورى/ 23.
(2)- سباء/ 47 و فرقان/ 57.
(3)- محمد بن عمر زمخشرى، الکشاف (دار الکتاب العربى، 1407 ه- 1987 م) ج 4، ص 220.
(4)- همان مدرک، دنبال حدیث، نقل به صورت تلخیص.
(5)- حافظ سلیمانى قندوزى، ینابیع المودة (مکتبة بصیرتى قم) ص 22.
(6)- کشاف (پیشین) ج 4، ص 221.
(7)- علاء الدین على المتقى، الهندى، کنزل العمال فى سنن الاقوال و الافعال (مؤسسة الرسالة، بیروت، 1405 ه- 1915 م) ج 11، ص 610.
(8)- محمد راغب اصفهانى، المفردات فى غریب القرآن (دفتر نشر الکتاب چاپ
دوم، 1404) ص 494. کلمه نصب و خلیل بن احمد، ترتیب کتاب العین (مؤسسة نشر
اسلامى جامعه مدرسین، چاپ اول، 1414) ص 807 کلمه نصب.
(9)- رساله توضیح المسائل مراجع عظام، بحث کفر و اقسام آن، و عروة
الوثقى، سید یزدى، ج 1، بحث کفر (از بحث نجاسات) در بعضى رساله ها مساله
117- بعضى 113- بعضى 111.
(10)- بعضى از لغویین نواصب را معنى نموده،" گروهى که با امیر المؤمنین
دشمنى دارد"، ظاهراً بر گرفته از روایات باشد، احمد سیاح- فرهنگ جامع عربى
فارسى (کتابفروشى اسلام، چاپ هشتم، ج 4، ص 270، ماده نصب.
(11)- محمد بن الحسن الحر العاملى، وسائل الشیعه (دار احیاء التراث، لبنان) ج 18، ص 559، ح 12.
(12)- همان، باب 10، من ابواب ما یحرم من النکاح، حدیث 15.
(13)- همان، ج 1، ص 159، ح 5.
(14)- سلطان الواعظین، شبهاى پیشاور (دار الکتب الاسلامیة، سى و هفتم، 1376) ص 64.
(15)- رساله علمیه تمام مراجع، بحث نماز بر میت.