اولاً: قرآن كريم، عناصر وجودي موجودات زنده را منحصر در آب نمي داند،
چنان كه در جاي ديگر مي فرمايد: «خلقكم من تراب»، شما را از خاك آفريد. و مي دانيم
براي معرفي منشأ پيدايش يك موجود، گاهي مجموع عناصر تشكيل دهنده آن موجود را ذكر
مي كنند، و گاهي به اقتضاي بلاغت، برخي از عناصر آن را، چنانچه در عرف نيز معمول
است، بنابراين از اين آيه شريف نمي توان انحصار آفرينش همه موجودات از آب استفاده
كرد، بلي آب يكي از عناصر تشكيل دهنده آفرينش انسان و ديگر موجودات زنده است.
ثانياً: حيات و زنده بودن همه موجودات
زنده (كه به چشم مي آيند) اعم از انسان، حيوان و گياه، به آب بستگي دارد،
قرآن نيز به اين جهت يا جهات ديگر، حيات همه موجودات را از آب ذكر نموده
است. از اين گذشته قسمت عمده بدن انسان و بسياري از حيوانات (حدود ۷۰ درصد)
را آب تشكيل مي دهد.
ثالثاً: ممكن است، منظور از اين «ماء»، آب
معمولي كه از اكسيژن و هيدروژن تشكيل شده، نباشد، بلكه منظور مايع است،
اگر چه در اصطلاح ، بر غير آب، لفظ «ماء» اطلاق نمي شود، مگر آنكه قيدي
همراه آن بياوريم، ولي ممكن است در اين آيه شريفه منظور از «ماء» اشاره به
آب باشد كه موجودات زنده معمولاً از آن به وجود مي آيند. چرا كه اصطلاح
«ماء» يك اصطلاحي است با گستره وسيع ، كه به نحو مجاز، و از باب توسع،
شامل نطفه هم مي شود.