در روایتی از حضرت عبدالعظیم حسنی از امام جواد(علیه السلام)
درباره ویژگی‌های حضرت مهدی(عج) این چنین آمده است: بر مولای خود امام
جواد(علیه السلام) وارد شدم و می‌خواستم از قائم(عج) سؤال کنم که همان مهدی است یا
غیر از اوست؟
بقیه در ادامه مطلب...
امام رضا(علیه السلام) بارها در مناسبت‌های مختلف فرزندش امام
جواد(علیه السلام) را مولود پر خیر و برکت می‌خواندند، چنانچه ابویحیای صنعانی
می‌گوید: روزی در محضر امام رضا(علیه السلام)، فرزندش ابوجعفر را که خردسال بود،
آوردند. امام فرمود: «این مولودی است که برای شیعیان ما، با برکت‌تر از او
زاده نشده است»، این گونه است که حتی یاران و شیعیان نیز این امام همام را
با این لقب صدا می‌کنند، در تاریخ نقل شده است: دو نفر از شیعیان به نام
«ابن اسباط» و «عبّاد بن اسماعیل» می‌گویند: در محضر امام رضا(علیه السلام) بودیم که
ابوجعفر را آوردند، گفتیم: این همان مولود پرخیر و برکت است؟ حضرت فرمود:
«آری، این همان مولودی است که در اسلام با برکت‌تر از او زاده نشده است».
با توجه به اینکه امام رضا(علیه السلام) تا سنین
میانسالی صاحب فرزندی نشده بود، مخالفان و دشمنان اهل بیت(علیهم السلام) اصل امامت
امام رضا(علیه السلام) را زیر سوال می‌بردند که اگر ایشان امام هستند چرا صاحب فرزندی
نشدند، حتی با ولادت امام جواد(علیه السلام) این فشارها دو چندان شد و با بیان شبهه
عوام فریبانه عدم شباهت میان پدر و فرزند از نظر رنگ چهره پرداختند و
گندمگونی صورت امام جواد(علیه السلام) را بهانه قرار دادند و گفتند: در میان ما،
امامی که گندمگون باشد وجود نداشته است! امام رضا(علیه السلام) در پاسخ فرمود: او
فرزند من است.
آنان در پاسخ گفتند: پیامبر اسلام(صلی الله علیه و آله) با چهره‌شناسی
داوری کرده است! باید بین ما و تو چهره‌شناسان داوری کنند، امام رضا(علیه السلام)
ناگزیر فرمود: شما در پی آنان بفرستید، ولی من این کار را نمی‌کنم، اما به
آنان نگویید برای چه دعوتشان کرده‌اید.
بنابراین یک روز بر اساس قرار قبلی، عموها، برادران و خواهران امام رضا(علیه السلام)
در باغی نشستند و آن حضرت، در حالی که لباسی گشاد و پشمین بر تن و کلاهی بر
سر و بیلی بر دوش داشت، در میان باغ به بیل زدن مشغول شد، گویی که باغبان
است و ارتباطی با حاضران ندارد.
در این لحظه امام جواد(علیه السلام) را حاضر کردند و از قیافه‌شناسان خواستند که پدر
این کودک را از میان آن جمع شناسایی کنند. آنان به اتفاق گفتند: پدر این
کودک در این جمع حضور ندارد، اما این شخص، عموی پدرش و این، عموی خود او، و
این هم عمه اوست، اگر پدرش نیز در اینجا باشد باید آن شخص باشد که در میان
باغ بیل بر دوش گذارده است، زیرا ساق پاهای این دو، به یک گونه است! در
این هنگام امام رضا(علیه السلام) به آنان پیوست، قیافه‌شناسان به اتفاق گفتند: پدر
او، این است!
در این هنگام علی بن جعفر، عموی حضرت رضا(علیه السلام) از جا برخاست و بوسه بر لب‌های
حضرت جواد زد و گفت: گواهی می‌دهم که تو در پیشگاه خدا امام من هستی، به
این ترتیب یک بار دیگر توطئه مخالفان امامت برای خاموش ساختن نور خدا با
شکست روبرو شد.
دوران کودکی جواد الائمه(علیه السلام) از دوران شیرخوارگی تا زمانی که در سن هفت
سالگی به امامت رسید، با حوادث گوناگون آمیخته است. با شهادت امام رضا(علیه السلام) و
به امامت رسیدن امام جواد در سن کودکی، یکی از موضوعاتی که حتی برخی از
یاران امام هشتم را دچار شک و تردید کرد، کم سن و سالی امام جواد(علیه السلام) برای
مقام امامت بود. به همین دلیل در مواردی امام رضا(علیه السلام) و در موارد دیگری، خود
امام جواد(علیه السلام) به تبیین آن پرداختند و به شبهه‌ها پاسخ گفتند.
امام جواد(علیه السلام) با تمام محدودیت‌هایی که داشت، از طریق
نصب وکلا و نمایندگان ارتباط خود را با شیعیان حفظ می کرد، در سراسر قلمرو
حکومت خلیفه عباسی، امام(علیه السلام) کارگزارانی را اعزام می‌کرد و با فعالیت
گسترده آنان از تجزیه نیروهای شیعه جلوگیری می‌شد. کارگزارانی که در بسیاری
از استان‌ها مانند اهواز، همدان، سیستان، ری، بصره، واسط، بغداد و مراکز
سنتی شیعه یعنی کوفه و قم حضور داشتند، امام جواد(علیه السلام) با گسترش شبکه وکالت
در نظر داشتند مردم را آرام آرام آماده دوران غیبت آخرین ذخیره الهی کنند
تا به این ترتیب شیعیان بدانند می‌توانند مسائل دینی و مشکلات خود را با
رجوع به فقها هم حل و فصل کنند.
در روایتی از حضرت عبدالعظیم حسنی از امام جواد(علیه السلام)
درباره ویژگی‌های حضرت مهدی(عج) این چنین آمده است: بر مولای خود امام
جواد(علیه السلام) وارد شدم و می‌خواستم از قائم(عج) سؤال کنم که همان مهدی است یا
غیر از اوست؟ قبل از اینکه من چیزی بپرسم، حضرت شروع به سخن کردند و
فرمودند: «ای ابوالقاسم، قائم ما همان مهدی است؛ کسی که واجب است در غیبتش
منتظر او باشند و در ظهورش از او اطاعت کنند و او سومین نفر از نسل من است و
سوگند به خدایی که محمد(صلی الله علیه و آله) را به نبوت مبعوث فرمود و ما را به امامت مخصوص
گردانید، اگر از عمر دنیا جز یک روز باقی نمانده باشد، خداوند آن روز را
طولانی می گرداند تا (مهدی) قیام کند و زمین را پر از عدل و داد کند،
همچنان که از ظلم و جور پر شده است و خدای تعالی قطعاً امر ظهور او را در
یک شب اصلاح می‌کند، چنان که امر حضرت موسی کلیم الله را اصلاح فرمود، آن
هنگام که برای آوردن شعله‌ای از آتش رفت، اما چون برگشت رسول و پیامبر
بود».
فارس