خداوند در آیه هاى مختلف قرآن، بر وجوب نماز تصریح فرموده:« وَأَقِيمُواْ الصَّلَوةَوَءَاتُواْ الزَّكَوةَ وَأَطِيعُواْ الرَّسُولَلَعَلَّكُمْ تُرْحَمُونَ[نور/۵۶] و نماز را به پا داريد و زكات را بپردازيد و از پيامبر اطاعت كنيد. باشد تا مورد رحمت قرار گيريد.» "اقیموا" صیغه امر است و امر نیز بر وجوب دلالت مى كند و نیز مى فرماید: «إِنَّ الصَّلَوةَ كَانَتْ عَلَى الْمُؤْمِنِينَ كِتَباً مَّوْقُوتاً[نساء/۱۰۳] همانا نماز بر مؤمنان، در اوقات معین مقرر شده است.»
درباره علت وجوب نماز هم، مطالبى در روایات اسلامى آمده است؛ از جمله امام رضا(علیه السلام) فرمود: علت تشریع نماز، توجه و اقرار به ربوبیّت پروردگار و مبارزه با شرك و بت پرستى و قیام در پیشگاه پروردگار در نهایت خضوع و تواضع و اعتراف به گناهان و تقاضاى بخشش از گناهان گذشته و نهادن پیشانى بر زمین همه روز براى تعظیم خداوند است و نیز این كه انسان همواره هوشیار و متذكر باشد كه گرد و غبار فراموشى بر دل او ننشیند و مغرور نشود. خاشع و خاضع باشد، ... و همین توجه به خداوند متعال و قیام در برابر او، انسان را از گناهان باز مى دارد و از انواع فساد جلوگیرى مى كند.[۱]
[۱]. شيخ حرعاملى، وسايل الشيعه، ج۴، ص۸ و ۹.