برکات و اعمال ماه ربیع الاول
ماه "ربیع الاول" همانگونه كه از اسم آن
پیداست بهار ماه ها مى باشد؛ به جهت اینكه آثار رحمت خداوند در آن هویداست .
در این ماه ذخایر بركات خداوند و نورهاى زیبایى او بر زمین فرود آمده است .
زیرا میلاد رسول خدا (صلى الله علیه و آله و سلم ) در این ماه است و مى
توان ادعا كرد از اول آفرینش زمین رحمتى مانند آن به خود ندیده است .
ماه محرم و صفر را پشت سر گذاشتیم با
اندوه و اشک و ناله ،اشک ریختیم و دل تازه کردیم و با یاد عظمت آقا ابا
عبدالله الحسین بزرگ شدیم، از خزان عفلت به برکت اشک های محرم و صفر به
بهار رسیدیم و اکنون وقت آن است که در این بهار به یمن رویش دوباریمان سجده
شکر به جای آوریم و این بهار را قدر بدانیم و بندگی کنیم.
ماه "ربیع الاول" همانگونه كه از اسم
آن پیداست بهار ماه ها مى باشد؛ به جهت اینكه آثار رحمت خداوند در آن
هویداست . در این ماه ذخایر بركات خداوند و نورهاى زیبایى او بر زمین فرود
آمده است . زیرا میلاد رسول خدا (صلى الله علیه و آله و سلم ) در این ماه
است و مى توان ادعا كرد از اول آفرینش زمین رحمتى مانند آن به خود ندیده
است . چرا كه او داناترین مخلوقات خداوند و برترین آنها و سرورشان و
نزدیكترین آنها به خداوند و فرمانبردارترین آنها از او و محبوبترینشان نزد
او مى باشد، این روز نیز برتر از سایر روزهاست . و گویا روزى است كه
كاملترین هدیه ها، بزرگترین بخشش ها، شاملترین رحمتها، برترین بركتها،
زیباترین نورها و مخفى ترین اسرار در آن پى ریزى شده است .
پس بر انسان مسلمان كه برترى رسول خدا
(صلى الله علیه و آله و سلم ) را قبول داشته و مراقب رفتار با مولایش مى
باشد واجب است در این ماه به شکرانه ارازنی شدن آن نعمت بزرگ به عبادتی از
سر شور و اشتیاق بپردازد،گرچه عبادات شبانه روزی عالمیان هرگز در خور چنین
نعمتی نخواهد بود اما "آنچه سعی است ما در طلبش بنماییم".
مهمترین اعمال این ماه
شب اوّل:
این
شب به نام «لیلة المبیت» مزیّن است، در این شب یک حادثه مهمّ تاریخى واقع
شد و آن این که در سال سیزدهم بعثت، رسول خدا(صلى الله علیه وآله) از مکّه
به قصد هجرت به سوى مدینه، از شهر خارج شد و در «غار ثور» پنهان گردید و
امیر مۆمنان على(علیه السلام) براى اغفال دشمنان، فداکارانه در بستر رسول
خدا(صلى الله علیه وآله) خوابید
آیه شریفه «وَ مِنَ النّاسِ مَنْ
یَشْرِى نَفْسَهُ ابْتِغاءَ مَرْضاتِ اللّهِ وَ اللّهُ رَءُوفٌ بِالْعِبادِ
؛ بعضى از مردمِ (با ایمان و فداکار) جان خود را در برابر خشنودى خدا مى
فروشند و خداوند نسبت به بندگان مهربان است»(1) در حقّ آن حضرت نازل شد.(2)
سال هجرت رسول خدا(صلى الله علیه وآله) مبدأ تاریخ مسلمانان است و تحوّلى عظیم در جهان اسلام روى داد.
1- روزه گرفتن به شكرانه سلامتی پیامبر اعظم و امیرمۆمنان از گزند كفار و مشركان در اول ربیعالاول.
2- خواندن زیارت پیامبر (صلی الله علیه و آله) و علی (علیه السلام) در این روز.
روز هشتم:
در
روز هشتم ربیع الأوّل، سال 206، شهادت امام حسن عسکرى(علیه السلام) طبق
روایتى واقع شده است و از همان روز، امامت حضرت صاحب الزّمان، حجّة بن
الحسن ـ عجّل الله تعالى فرجه الشریف ـ آغاز گردید.(3)
در این روز شایسته است زیارت امام حسن عسکری علیه السلام خوانده شود.
روز دهم :
روز
ازدواج رسول خدا(صلى الله علیه وآله) با حضرت خدیجه کبرى(علیها السلام)
است در حالى که رسول خدا(صلى الله علیه وآله) 25 ساله بود و حضرت
خدیجه(علیها السلام)40 ساله. به همین مناسبت روزه این روز به عنوان
شکرگزارى مستحب شمرده شده است.(4)
روز دوازدهم:
این
روز مطابق نظر مرحوم شیخ کلینى و مسعودى و همچنین مشهور میان اهل سنّت،
روز ولادت با سعادت نبىّ مکرّم اسلام(صلى الله علیه وآله)است.(5)
همچنین
در این روز، رسول خدا(صلى الله علیه وآله) بعد از 12 روز که مسیر راه میان
مکّه و مدینه را پیمود وارد مدینه گردید.(6) و نیز روز انقراض دولت بنى
مروان در سال 132 است.(7)
اعمال مستحب در این روز به شكرانه انقراض دولت اموی دو مورد است:
1- روزه گرفتن.
2- دو ركعت نماز مستحبی كه در ركعت اول بعد از حمد، سه بار سوره كافرون و در ركعت دوم بعد از حمد سه بار سوره توحید خوانده میشود.
روز چهاردهم:
در سال 64 در چنین روزى، یزید بن معاویه به هلاکت رسید.(8)
وى
پس از سه سال و نُه ماه خلافت که همراه با جنایات عظیمى بود - که مهمترین
آن واقعه کربلا و شهادت ابى عبداللّه الحسین(علیه السلام) و یارانش مى باشد
- در سنّ سى و هفت سالگى در منطقه «حوران» زندگى ننگینش به پایان رسید
جنازه اش را در دمشق دفن کردند ولى اکنون اثرى از او نیست.(9)
شب هفدهم:
طبق روایات مشهور شیعه، شب ولادت حضرت خاتم الانبیا، رسول معظّم اسلام(صلى الله علیه وآله) است و شب بسیار مبارکى است.(10)
1) غسل به نیّت روز هفدهم ربیع الاوّل.(فلاح السائل، صفحه 61 )
2)
روزه: كه براى آن فضیلت بسیار نقل شده است، از جمله در روایاتى از ائمّه
معصومین(علیهم السلام)آمده است: كسى كه روز هفده ربیع را روزه بدارد،
خداوند براى او ثواب روزه یكسال را مقرّر مى فرماید.(اقبال، صفحه 603 )
3) دادن صدقه، احسان نمودن و خوشحال كردن مۆمنان و به زیارت مشاهد مشرّفه رفتن.(همان مدرک )
4)
زیارت رسول خدا(صلى الله علیه وآله) از دور و نزدیک در روایتى از آن حضرت
آمده است: هر كس بعد از وفات من، قبرم را زیارت كند مانند كسى است كه به
هنگام حیاتم به سوى من هجرت كرده باشد، اگر نمى توانید مرا از نزدیك زیارت
كنید، از همان راه دور به سوى من سلام بفرستید (كه به من مى رسد).(همان ص
604)
5) زیارت امیر مۆمنان، على(علیه السلام) نیز در این روز مستحب است
با همان زیارتى كه امام صادق(علیه السلام) در چنین روزى كنار ضریح شریف آن
حضرت(علیه السلام) وى را زیارت كرد.(همان مدرک، صفحه 608 ) (این زیارت در
بخش زیارات، مفاتیح آمده است).
6) تكریم، تعظیم و بزرگداشت این روز
بسیار بجاست، مرحوم «سیّد بن طاووس»، در اقبال، در تكریم و تعظیم این روز
به خاطر ولادت شخص اوّل عالم امكان و سرور همه ممكنات حضرت نبىّ اكرم(صلى
الله علیه وآله) سفارش بسیار كرده است.()
بنابراین، سزاوار است مسلمین
با برپایى جشن ها و تشكیل جلسات، هرچه بیشتر با شخصیّت نبىّ مكرّم
اسلام(صلى الله علیه وآله)، سیره و تاریخ زندگى او آشنا شوند و از آن، براى
ساختن جامعه اى اسلامى و محمّدى بهره كامل گیرند.
همچنین یکسال قبل از هجرت رسول خدا(صلى الله علیه وآله)، در چنین شبى معراج آن حضرت صورت گرفت.(11)
روز هفدهم:
همان
گونه که گفتیم مشهور میان علماى امامیّه آن است که روز هفدهم ربیع الأوّل،
روز ولادت با سعادت رسول خدا حضرت محمّد بن عبداللّه(صلى الله علیه وآله)
است و معروف آن است که ولادتش در مکّه معظّمه، واقع شده است، و زمان ولادتش
هنگام طلوع فجر، روز جمعه، سنه عام الفیل بوده است.(12) (عام الفیل سالى
است که ابرهه با لشکرش که بر فیل سوار بودند به قصد تخریب کعبه آمد، ولى
همگى نابود شدند).
همچنین در چنین روزى در سال 83 هجرى قمرى، ولادت امام
صادق(علیه السلام) واقع شده است و از این جهت نیز بر اهمّیّت این روز
افزوده شده است.(13)
ماه ربیع الأوّل گرچه آغاز آن آمیخته با خاطره غم
انگیز و اندوهبار شهادت امام حسن عسکرى(علیه السلام)است، ولى از آن جا که
میلاد مبارک حضرت ختمى مرتبت رسول گرامى اسلام(صلى الله علیه وآله) مطابق
روایت معروف، در هفدهم این ماه و طبق روایت غیرمعروف، در دوازدهم آن واقع
شده و میلاد حضرت صادق(علیه السلام) نیز در هفدهم این ماه است، ماه شادى و
جشن و سرور است.
از آن جا که هجرت پیامبر اکرم(صلى الله علیه وآله) که
سرچشمه دگرگونىِ عمیق در جهانِ اسلام و عزّت و شوکت مسلمین شد، و همچنین
داستان «لیلة المبیت» در این ماه واقع گردیده، و آغاز امامت پربرکت حضرت
بقیة اللّه (ارواحنا فداه) همزمان با شهادتِ پدر بزرگوارش نیز مى باشد در
مجموع از ماههاى بسیار پربرکت و پرخاطره است، که سزاوار است، همه علاقه
مندان مکتب اهل بیت(علیهم السلام) آن را ارج نهند و گرامى بدارند.
پی نوشت ها :
1. سوره بقره، آیه 207.
2. اقبال الاعمال، صفحه 592 و تفسیر نمونه، جلد 2، صفحه 78.
3. کافى، جلد 1، صفحه 503.
4. اقبال، صفحه 599.
5. زاد المعاد، صفحه 412.
6. اقبال، صفحه 599 و کامل ابن اثیر، جلد 2، صفحه 7 (حوادث سال اوّل هجرت).
7. مصباح المتهجّد، صفحه 791.
8. اقبال، صفحه 601 (سیّد بن طاووس، در همین کتاب از شیخ مفید، استحباب روزه در این روز را به خاطر هلاکت یزید نقل کرده است).
9. تتمة المنتهى، صفحه 64.
10. مصباح المتهجّد، صفحه 791 و اقبال، صفحه 603.
11. اقبال، صفحه 601.
12. مصباح المتهجّد، صفحه 791 و اقبال، صفحه 603.
13. بحارالانوار، جلد 47، صفحه 1، حدیث 2.
منابع: کتاب ارزنده المراقبات مرحوم آیت الله حاج میرزا جواد ملكى تبریزى (ره)
منابع مجازی:فریاد حق +بیتوته