پاكسازي اسلام از غبار تحريف و احياي فقه+ روضه‌خوانی

آخرین ارسال های انجمن

عنوان	پاسخ	بازدید	توسط
فراتر از کارایی: کفشور خطی، امضای مدرن در دکوراسیون شما	0	16	iman2204
راه‌اندازی پیج کاری در اینستاگرام: گامی به سوی موفقیت	1	97	amir
ورق سیاه چه مشخصاتی دارد؟	1	153	lesarat
عکاسی تبلیغاتی با گوشی موبایل!	0	87	spiralteam
اختلال پردازش شنیداری در کودکان	0	96	niltavanbakhshi
از خطرات واریس در بارداری آگاه باشید!	0	137	maghdasi
دلایل و درمان بی خوابی در سالمندان	1	261	parsayanursinghome

12 3 4 5 6 7 8 9...226 227 »

پاكسازي اسلام از غبار تحريف و احياي فقه+ روضه‌خوانی

یکشنبه 21 مهر 1392 بازدید : 647 بار نویسنده : Molaye saniyeha نظرات : 0 تا

امام باقر در روزگار خود، بزرگترين تأثير علمي و عملي را براي جامعه خويش داشت.

حضور در مجامع علمي و تأسيس جلسات فرهنگي، يكي از بهترين و ارزنده ترين نوع حضور در جامعه و خدمت به اجتماع مسلمانان بوده و هست، زيرا هر گونه تكامل اجتماعي در ابعاد اخلاقي و معنوي و اقتصادي و...منوط به تكامل فكري و فرهنگي است.

در ادامه بخوانید
تولد...
شرایط اجتماعی امام باقر (علیه السلام)...
حضور فعال امام باقر (علیه السلام) در جامعه...
خط مشی امام باقر (علیه السلام)...
پاكسازي اسلام از غبار تحريفات و احياي فقه...
مطالبی خواندنی از زندگی امام باقر (علیه السلام) ...
بنيانگذار نهضت فرهنگي شيعه...
تلاش در تحصيل معاش...
سيره‌ عبادي امام باقر (علیه السلام)...
كرامتي از امام باقر (علیه السلام)...
همسران و فرزندان امام باقر (علیه السلام)...
شهادت امام باقر (علیه السلام)...
+
چند مداحی

حاج محمود کریمی
دانلود

تولد
امام پنجم، امام محمد باقر (عليه السلام) در روز دوشنبه سوم صفر و بنابه قولى، اول رجب سال 57 هجرى در مدينه متولد شدند .والده آن حضرت، فاطمه دختر امام حسن مجتبى (عليه السلام) بود و از زنان باكمال محسوب مى شد.

از امام صادق (عليه السلام) روايت شده است كه درشأن آن بانوى بزرگوار فرمود: جده ام زن بسيار راستگويى بود و در خاندان امام حسن (عليه السلام) زنى به درجه و مقام او نرسيد.

نام آن حضرت محمد ، كنيه ايشان ابوجعفر و القاب ايشان باقر ، شاكر و هادى است .

شرایط اجتماعی امام باقر (علیه السلام)

ساير امامان به جز امام علي(علیه السلام)، از آنجا كه مسؤوليت حكومت را بر عهده نداشته اند و در شرايط اجتماعي ويژه اي زندگي مي كرده اند، كه چه بسا استفاده از لباسهاي كم بها و وصله دار موجب تضعيف موقعيت اجتماعي آنان و توهين به شيعه مي شد، و بازتاب منفي داشته است، بر اساس وظيفه، آداب صحيح اجتماعي را رعايت كرده، به جمال و زي شرافتمندانه در جامعه اهتمام مي ورزيده اند.

امام باقر (علیه السلام) حتي در مورد چگونگي اصلاح محاسن خويش به مرد پيرايشگر رهنمود مي دهد. و در انتخاب لباس براي خويش، عزت و شرافت و زي شايسته را در نظر دارد! چنان كه گاه لباس فاخر و تهيه شده از خز مي پوشد. و براي لباس رنگهاي جذاب و پر نشاط انتخاب مي كند.
امام باقر از اين كه در اندام او آثار رخوت و كسالت و پژمردگي ظاهر باشد، متنفر بود.

حكم بن عتيبه مي گويد: امام باقر (علیه السلام)ر را ديدم كه حنا بر ناخنها نهاده است.

اين احاديث در مجموع مي رساند كهامام باقر (علیه السلام) به چگونگي وضع لباس و زي خويش در جامعه توجه داشته، بي قيدي و بد منظري و بي مبالاتي را نمي پسنديده است.

مهدی سلحشور
دانلود

حضور فعال امام باقر (علیه السلام) در جامعه

امام باقر (علیه السلام) با اين كه توجه به استغناي نفس و لزوم تلاش براي كسب معاش داشت و عملا در اين راستا گام مي نهاد، اما هرگز زندگي خود را وقف تأمين معاش نكرده بود، بلكه همت اصلي آن حضرت، حضور سازنده و مؤثر در جامعه بود.

امام باقر (علیه السلام) در روزگار خود، بزرگترين تأثير علمي و عملي را براي جامعه خويش داشت.

حضور در مجامع علمي و تأسيس جلسات فرهنگي، يكي از بهترين و ارزنده ترين نوع حضور در جامعه و خدمت به اجتماع مسلمانان بوده و هست، زيرا هر گونه تكامل اجتماعي در ابعاد اخلاقي و معنوي و اقتصادي و...منوط به تكامل فكري و فرهنگي است.

براي تبيين نقش حياتي امام باقر (علیه السلام) در جامعه اسلامي، ياد همين نكته كافي است كه:

جمع عالمان بر اين عقيده اتفاق دارند كه فقيه ترين مردم در آغاز سلسله فقيهان شش نفرند و آن شش نفر از اصحاب و شاگردان امام باقر و امام صادق بشمار مي آيند. و سخن حسن بن علي الوشاء كه از معاصران امام رضا مي باشد، خود گواهي روشن بر مدعاي ماست كه مي گويد: نهصد شيخ و بزرگ راوي حديث را در مسجد كوفه مشغول تدريس يافتم كه همگي از امام صادق و امام باقر نقل حديث مي كردند.

سلحشور
دانلود

خط مشی امام باقر (علیه السلام)

با همه مهربان بود. حتي با کساني که نسبت به او رفتار بدي داشتند. اگر نيمه شبي مهماني مي رسيد، با مهرباني در به رويش مي گشود و در باز کردن بار و بنه به او کمک مي کرد. در تشييع جنازه ي مردم عادي شرکت مي کرد. ظاهري آراسته داشت. خوردن غذا را با نام خدا آغاز و با حمد خدا ختم مي کرد. آن چه را در اطراف سفره ريخته بود، اگر در خانه بود، بر مي داشت و اگر در بيابان بود، براي پرندگان وا مي نهاد. غذا دادن به مؤمنان به ويژه شيعيان را بسيار مهم مي شمرد و به ياران خود سفارش مي کرد دوستان و هم کيشان خود را ميهمان کنند.

يارانش را به کارو کسب تشويق مي کرد. آن گرامي تنها و تنها سفارش به کار نمي کرد؛ بلکه خود نيز به باغ و مزرعه ي خويش مي رفت وحتّي در هواي گرم تابستان، عرق ريزان کار مي کرد. با آن که در آمدش کم، خرجش بسيار و عيال‌وار بود، درعين حال بخشندگي اش بين خاص و عام، آشکار و بزرگواري اش مشهور و فضل و نيکي اش معروف بود. بخشش او به حدّي بود که مورد اعتراض نزديکان قرار مي گرفت. آن حضرت ياور بيچارگان، يار درماندگان و دستگير در راه ماندگان بود. بدين سبب، نيازمندان زيادي به منزلش مراجعه مي کردند و آن حضرت به غلامان و کنيزانش سفارش مي کرد که آن ها را تحقير نکنند و گدا ننامند، بلکه آن ها را به بهترين نامهايشان صدا بزنند. پيوسته يارانش را به همدردي و دستگيري يکديگر سفارش مي کرد و مي فرمود: «چه بد برادري است، برادري که چون غني باشي همراهت باشد و چون فقير شوى، تو را تنها بگذارد.»

پس از آن‌كه امام باقر (علیه السلام) امر امامت را عهده دار شدند, زماني بود كه نارضايتي مردم باعث قيام‌هايي در گوشه و كنار كشور پهناور اسلامي شده بود و اين موقعيت براي احياي سنت فراموش شده نبوي فرصت مناسبي بود. حضرت از اين مجال بيشترين و بهترين استفاده را بردند و پاكسازي اسلام از غبار تحريفات بني اميه و همچنين خرافات يهود و اسرائيليان را در صدر فعاليت‌هاي خويش قرار دادند.

سالهاي (94-114) زمان پيدايش مشرب‌هاي فقهي و اوج گيري نقل حديث درباره‌ي تفسير مي‌باشد. از علماي اهل سنّت كساني مانند ابن شهاب زهري، مكحول،‌قتاده، هشام بن عروه و ... در زمينه‌ي نقل حديث و ارائه‌ي فتوا فعاليت مي‌كردند.

وابستگي عالماني مانند زهري، ابراهيم نخعي، ابوالزناد، رجاء بن حياة كه همگي كم و بيش به دستگاه حاكميت اموي وابستگي داشتند، ضرورت احياي سنت واقعي پيامبر (صلي الله عليه و آله) را به دور از شائبه‌هاي تحريف عمده‌ي خلفا و علماي وابسته به آنان مطرح مي‌كرد.
با نگاهي به فراواني روايات نقل شده در اين دوران و شهرت علم فقه در ميان محدثان اين زمان، مي‌توان گفت كه علم فقه نزد اهل سنّت از اين دوره به بعد وارد مرحله تدوين خود شده است.

اولين بار در سال 100 هجري عمر بن عبدالعزيز فرمان تدوين احاديث را خطاب به ابوبكر بن حزم صادر كرد. اين خود بهترين شاهد است بر شروع تكاپوي فرهنگي اهل سنت در آغاز قرن دوم، مقارن با دوران امامت امام باقر (علیه السلام). از اين رو امام احساس مي‌كرد كه مي‌بايست با ابراز و اشاعه‌ي نظرات فقهي اهل بيت در برابر انحرافاتي كه به دلايل مختلفي در احاديث اهل سنت رسوخ كرده بود، موضعگيري نمايد. نقطه نظرات فقه شيعه گرچه تا آن زمان به طور محدود و در حد اذان و تقيه، نماز ميت و ... روشن شده بود، اما با ظهور امام باقر (علیه السلام) قدم مهمي در اين راستا برداشته شد و يك جنبش فرهنگي تحسين برانگيزي در ميان شيعه به وجود آمد. در اين عصر بود كه شيعه تدوين فرهنگ خود ـ شامل فقه و تفسير اخلاق ـ را آغاز كرد.

پيش از اين در جامعه‌ي اسلامي، فقه و احاديث فقهي در حد گسترده‌ و به طور كامل مورد بي اعتنايي قرار گرفته بود. درگيري‌هاي سياسي و انديشه‌هاي ماديگرايانه‌ي شديدي كه دامنگير دستگاه حكومت شده بود، باعث غفلت از اصل دين و به خصوص فقه در ميان مردم گشته بود.
جلوگيري از تدوين حديث كه به دستور خليفه‌ي اول و دوم انجام گرفت، از عوامل عمده‌ي انزواي فقه بود، فقهي كه حداقل 80 درصد آن متكي به احاديث روايت شده از پيامبر (صلي الله عليه و آله) بود.

ذهبي از ابوبكر نقل مي‌كند كه گفت: « فلا تحدّثوا عن رسول الله (صلي الله عليه و آله) شيئاً، فمن سألكم فقولوا: بيننا و بينكم كتاب الله فاستحلوا حلاله و حرّموا حرامه؛ از رسول خدا (صلي الله عليه و آله) چيزي نقل نكيند و در جواب كساني كه از شما درباره‌ي حكم مسأله‌اي پرس و جو مي‌كنند بگوييد: كتاب خدا (قرآن) ميان ما و شما است، حلالش را حلال و حرامش را حرام بشماريد.»
در اين زمينه از عمر نيز چنين نقل شده: « أقلّوا الرّواية عن رسول الله و أنا شريككم؛ از رسول (صلي الله عليه و آله) كمتر حديث نقل كنيد كه در اين كار من هم شما را همراهي مي‌كنم. »

و از معاويه نقل مي‌كنند كه گفت: عليكم من الحديث بما كان في عهد عمر،‌فانّه كان قد أخاف الناس في الحديث عن رسول الله (صلي الله عليه و آله).

به رواياتي كه در عهد عمر از رسول خدا (صلي الله عليه و آله) روايت شده است اكتفا كنيد؛ زيرا عمر مردم را در مورد نقل حديث از پيامبر بر حذر مي‌داشت. »

سید مهدی میرداماد
دانلود

مطالبی خواندنی از زندگی امام باقر (علیه السلام)

برای ابن عطا در را باز کن
عبد الله بن عطاى مكى گفت: خيلى مايل به زيارت حضرت باقر شدم آن روزها در مكه بودم. به طرف مدينه رهسپار شدم، فقط براى ديدار ايشان آن شب گرفتار باران شديد و هواى سردى شدم، همين كه به در خانه امام رسيدم، نيمه شب بود. با خود گفتم در نمي زنم در اين وقت شب ،همين جا هستم تا صبح شود در همين فكر بودم كه شنيدم فرمود، كنيز در را براى ابن عطا باز كن! كه امشب دچار سردى و ناراحتى شده، كنيز آمد و در را باز كرد، خدمت ايشان رسيدم.

نامامام باقر (علیه السلام) در تورات

پيغمبر روزى به جابر بن عبد الله انصارى فرمود: جابر تو زنده خواهى بود تا يكى از فرزندان من بنام محمد بن على بن الحسين بن على بن ابى طالب را كه در تورات معروف به باقر است ملاقات كنى وقتى او را ديدى سلام مرا برسان. روزى جابر خدمت زين العابدين عليه السلام رسيد، پسركى را در آنجا ديد، گفت: چند قدم جلو بيا. آمد باز گفت چند قدم عقب برو رفت. گفت به خدا سوگند، اين شمائل پيامبر است.

به حضرت زين العابدين عرض كرد اين پسرك كيست؟ فرمود اين فرزندم محمد باقر و امام بعد از من است جابر خود را به قدم‌هاى آن جناب افكند و شروع به بوسيدن نموده گفت: جانم فدايت باد يا ابن رسول الله، سلام پدرت را بپذير پيامبر اكرم به تو سلام رسانده.

در اين موقع ديدگان امام باقر (علیه السلام) پر از اشك شده، گفت: جابر سلام بر جدم پيامبر تا انقراض آسمان ها و زمين و سلام بر تو كه سلام پيامبر را رساندى.

پناهندگی کبوتر بهامام باقر (علیه السلام)

حضرت باقر عليه السلام با ابو اميه انصارى در محمل نشسته بودند؛ به مکانی بنام هجين رسیدند در آنجا ابو اميه متوجه شد كبوترى روى محمل در طرف امام باقر (علیه السلام) نشسته، دستش را بلند نمود تا كبوتر را دور كند، امام عليه السلام فرمود ابواميه! اين پرنده به اهل بيت پيغمبر پناهنده شده مارى است كه هر سال جوجه‏هاى او را مي‌خورد من از خدا خواستم كه شر آن مار را از او دفع كند و ديگر به او كارى نخواهد داشت.

بنيانگذار نهضت فرهنگي شيعه
بنابر آن‌چه به اختصار بيان شد, مي‌توان گفت: امام باقر (علیه السلام) بنيانگذار حوزه‌ي علميه‌ي شيعه و نهضت فكري و انقلاب فرهنگي تشيع مي‌باشد. برپايى كلاس‌هاى درس و تبيين احكام و معارف ناب اهل بيت (عليهم‌السلام) در مسجد مدينه سبب شد تا در اثر آن صدها تن از شيفتگان علم و معرفت را همچون پروانه بر گرد شمع وجودش جمع گردد.

برای دیدن سایز اصلی روی عکس کلیک کنید

برگزارى مناظرات علمى مختلف، پاسخ گويى به شبهات دينى، تبيين مسايل كلامى و معارف اصول دين، آوازه حضرت را نه تنها در حجاز بلكه در ساير بلاد اسلامى بلند كرد و موجب شد تا نخبگان آن سرزمين ها براى كسب فيض و آشنايى با فقه اصيل و علوم ناب نبوى (علیه السلام) حتى از عراق و خراسان به محضر امام (عليه‌السلام)، شرف ياب شوند و خاضعانه در مقابل حضرت زانوى شاگردى بزنند.

تا جايي كه عبدالله بن عطاء مكي مي‌گفت: «ما رأيت العلماء عند احد قط منهم عند ابي جعفر ولقد رأيت الحكم بن عتيبه مع جلالته في القوم بين يديه كأنّه صبي بين يدي معلمه؛ علما را در محضر هيچ كس كوچكتر از محضر ابو جعفر نديدم. حكم بن عتيبه با تمام عظمت علمي‌اش در ميان مردم، در برابر آن حضرت مانند دانش آموزي در مقابل معلم خود به نظر مي‌رسيد.»

امام باقر (علیه السلام) در سخنان خود، اغلب به آيات قرآن مجيد استناد مي‌نمود و مي‌فرمود: « هر مطلبي گفتم، از من بپرسيد كه در كجاي قرآن است تا آيه‌ي مربوط به آن موضوع را معرفي كنم.»

تلاش در تحصيل معاش

شيخ مفيد از امام صادق (علیه السلام) روايت مي‌كند: « محمد بن منكدر مي‌گفت: گمان نمي‌كردم كه همانند علي بن حسين (عليهماالسلام) بزرگواري، خلفي چون خود به يادگار گذارد؛ آن هنگام كه محمد بن علي (علیه السلام) را ملاقات كردم مي‌خواستم وي را پندي دهم كه ايشان مرا موعظتي فرمودند: اصحابش گفتند: به چه تو را پند داد؟

محمد بن منكدر گفت: روزي به سمت يكي از نواحي مدينه در حركت بودم هوا به شدت گرم بود. در ميان راه محمد بن علي (علیه السلام) باقرالعلوم را ديدم. ايشان بر دوش غلامان خود تكيه كرده بود و خرامان خرامان پيش مي رفت. با خو د گفتم: بزرگي از شيوخ قريش، در اين ساعت و چنين حالت، در طلب دينا بيرون شده است؟! بايد كه او را نصيحت نمايم.

به حضرت سلام كردم و ايشان نفس زنان در حالي كه عرق بر سر و رويشان جاري بود، سلام مرا پاسخ گفتند. گفتم: چرا بايد بزرگي چون شما با چنين حالت در طلب دنيا باشد؟ اگر مرگ به سراغتان بيايد و شما در اين حال باشيد،‌چه مي‌كنيد؟

ايشان دست از دوش غلامان برداشتند و فرمودند: به خدا سوگند اگر مرگ در اين حال به سراغم آيد من در حال انجام طاعتي از طاعات الهي بوده‌ام چرا كه خود را از احتياج به تو و مردم بي‌نياز كرده‌ام. زماني از مرگ هراسناكم كه در حال انجام معصيتي از معاصي الهي باشم.

گفتم: « يرحمك الله» خواستم شما را موعظه نمايم. شما مرا پند و اندرز داديد.

سيره‌ عبادي امام باقر (علیه السلام)

هر چند ائمه (علیهم السلام) در مقام عبادت و ذكر در راز و نياز با پروردگار بي‌نياز در ديدگان عاشقان اهلبيت روشن و واضح است و تمام زواياي زندگي و هر لحظه در حال عبادت و بندگي حضرت حق بودند ولي،.به بيان پاره‌اي از حالات عبادي آن امام همام مي‌پردازيم تا چراغ هدايتي براي پيروان مكتب ايشان باشد:

يكي از خدمتكاران حضرت نقل مي‌كند: به همراهامام باقر (علیه السلام) براي انجام حج به مسجدالحرام وارد شديم. امام با مشاهده كعبه از خود بي خود شده و با صداي بلند شروع به گريه نمود.

عرض كردم: مردم به شما نگاه مي‌كنند: اگر ممكن است قدري آهسته‌تر گريه كنيد!

امام فرمودند: واي تو! صدايم را به گريه بلند مي‌كنم شايد مورد رحمت الهي قرار گيرم و فرداي قيامت رستگار شوم.

سپس امام (علیه السلام) طواف نمودند و پشت مقام به نماز ايستادند. چون نماز ايشان به پايان رسيد جايگاه سجده‌اش از اشك ديدگان, تر شده بود.
امام صادق (عليه‌السلام) مي فرمايند: هماره ياد خدا بر دل و زبان پدرم جاري بود؛ به گونه‌اي كه وقتي همراه ايشان راه مي‌رفتيم مشغول ذكر خدا بود، در ظاهر با مردم سخن مي‌گفت، ‌ولي اين نيز او را از ياد الهي غافل نمي‌كرد و پيوسته زبانش به گفتن «لا اله الا الله» مترنم بود.

عبادت و تهجّد حضرت زبانزد خاص و عام بود، امام دائم الذّكر بودند و در هر شب 150 ركعت نماز بجا مى‌آوردند.

كرامتي از امام باقر (علیه السلام)

ابوبصير كه از شاگردان برجسته امام باقر (علیه السلام) بود، و هر دو چشمش نابينا شده بود به حضورامام باقر (علیه السلام) آمد و چنين گفت: آيا شما وارث پيامبر (صلی الله علیه و آله) هستيد؟امام باقر (علیه السلام) فرمودند: بله.

ابوبصير گفت: آيا پيغمبر اسلام وارث پيامبران پيشين بود و هر چه آن‌ها مي‌دانستند مي‌دانست؟امام باقر (علیه السلام) پاسخ دادند:آري.

ابو بصير پرسيد: بنابراين، آيا شما مي‌توانيد( مانند بعضي از پيامبران) مرده را زنده كنيد، و كور مادرزاد را بينا نماييد، و مبتلا به بيماري پيسي را درمان نماييد؟ امام باقر (علیه السلام) فرمودند: آري، مي‌توانم به اذن خدا.

آن‌گاهامام باقر (علیه السلام) به ابوبصير فرمود:«جلو بيا».

ابوبصير مي‌گويد: نزديك رفتم، امام باقر (علیه السلام)دست بر چهره و ديده‌ام ماليدند، همان دم خورشيد و آسمان و زمين و خانه‌ها و هرچه در شهر بود همه را ديدم، آن‌گاه به من فرمود: « مي‌خواهي اين گونه باشي و در روز قيامت در سود و زيان با مردم شريك گردي؟ يا آن‌كه به حال اول برگردي و بدون بازداشت به بهشت روي؟» گفتم: مي‌خواهم، همان‌گونه كه بودم برگردم.

امام باقر (علیه السلام) بار ديگر دست بر چشم او كشيد، و چشمان او به حال اول بازگشتند.

ابوبصير، اين جريان را براي «ابن ابي عمير» يكي از شاگردان ممتاز امام (علیه السلام) نقل كرد، ابن ابي عمير گفت: « من گواهي مي‌دهم كه اين حادثه حق و راست است، چنان‌كه روز، حق است.»

همسران و فرزندان امام باقر (علیه السلام)

امام باقر (علیه السلام) داراي هفت فرزند (پنج پسر و دو دختر از چهار همسر) بود، به نام‌هاي:

1ـ امام صادق (علیه السلام)

2ـ عبدالله بن محمد ( كه مدرشان « ام فروه» دختر قاسم بن محمد بن ابي‌بكر است.)

3ـ ابراهيم

4ـ عبدالله ( مادرشان «ام حكيم» دختر اسيد بن مغيره ثقفي است، اين دو برادر در دوران كودكي از دنيا رفتند.)

5ـ علي

6ـ زينب( كه مادرشان كنيز بود.)

7ـ ام سلمه ( كه مادر او نيز كنيز بود.)

وصيت امام(علیه السلام)

شيخ كلينى در كتاب كافى به سند خود از امام رضا (علیه السلام) روايت كرده است كه امام باقر (علیه السلام) به هنگام احتضار فرمود: هنگامى كه به‏‌درود حيات گفتم زمين را برايم بشكافيد و قبرى مهيا كنيد پس اگر به شما گفتند براى رسول خدا (صلی الله علیه و آله) لحد بوده است، تصديق كنيد.

نگارنده: اين فرمايش بدان دليل بوده است كه امام باقر (علیه السلام) شكافتن زمين را از برخى جهات بهتر مى‌‏دانسته اگر چه فضيلت لحد بالاتر بوده است.

كلينى به سند خود از امام صادق (علیه السلام) نقل كرده است كه فرمود:

پدرم هر آنچه از كتب و سلاح و آثار و امانات انبياء در نزد خود داشت، به من به وديعت ‏سپرد. پس چون لحظه وفاتش فرارسيد به من گفت: چهار شاهد فرابخوان. من چهار تن از قريش را دعوت كردم كه يكى از آنان نافع مولاى عبد الله بن عمر بود. پس به من فرمود:

«بنويس اين چيزى است كه يعقوب فرزندانش را بدان وصيت كرد كه اى فرزندانم خداوند دين را براى شما برگزيد، پس نميريد مگر آنكه تسليم رضاى خداوند باشيد. »و وصيت كرد محمد بن على به جعفر بن محمد و به وى فرمان مى‏‌دهد كه او را به جامه بردى كه هر جمعه در آن نماز مى‌‏خواند كفن كند و عمامه‏‌اش را بر سرش بندد و قبر او را چهار گوش و با فاصله چهار انگشت از زمين بلندتر قرار دهد و در موقع دفن بندهاى كفن او را باز كند. سپس به شهود فرمود: بازگرديد خداوند شما را رحمت كند!امام صادق (علیه السلام) گفت: به پدرم گفتم: اى پدر!در اين وصيت چه بود كه بر آن شاهد طلب كردى؟فرمود: پسرم!خوش نداشتم پس از من با تو به نزاع برخيزند به اين بهانه كه به تو وصيت نكرده‏‌ام و مى‏‌خواستم بدين وسيله حجت و دليلى براى تو قرار داده باشم. در حقيقت امام (علیه السلام) می خواست به اين وسيله همگان بدانند كه جعفر بن محمد (علیه السلام) ، وصى و جانشين و امام بعد از اوست.

كلينى در كافى به سند خود از امام صادق (علیه السلام) روايت كرده است كه فرمود: پدرم روزى در ايام بيماريش به من گفت: پسرم گروهى از قريشيان ساكن مدينه را بدينجا فراخوان تا آنها را گواه بگيرم. من نيز چنين كردم. پس امام در حضور آنان به من فرمود: اى جعفر هنگامى كه من دنيا را وداع گفتم مرا بشوى و كفن كن و قبرم را چهار انگشت‌‏بالاتر از زمين قرار ده و بر آن آب بپاش. چون گواهان رفتند به پدرم عرض كردم: اگر مرا (در خلوت هم) به اين كارها امر مى‏‌كردى، انجام مى‌‏دادم. چرا درخواستى تا عده ‏اى را به عنوان شاهد به نزدت بياورم؟ فرمود: پسرم مى‏‌خواستم با تو نزاع نكنند. (يعنى در امامت و خلافت از پس من با تو نزاع نكنند و بدانند كه تو وصى منى) .

كلينى در كافى به سند خود از امام صادق (علیه السلام) نقل كرده است كه فرمود: پدرم در وصيتش نوشته بود كه وى را در سه جامه كفن كنم. يكى رداى جمره ‏اى او بود كه در روز جمعه با آن نماز مى‏‌خواند و دو پيراهن ديگر. پس به وى عرض كردم: چرا اينها را مى‏‌نويسى؟فرمود: مى‌‏ترسم مردم با تو از در نزاع وارد شوند و بگويند او را در چهار يا پنج جامه كفن كن اما تو به گفتار آنان راه مرو. عمامه خودم را بر سرم بند و البته عمامه را جزو كفن محسوب مكن بلكه عمامه از چيزهايى است كه بدن را به آن مى‏‌پوشانند.

شيخ كلينى در كافى به سند خود نقل كرده است كه امام باقر (علیه السلام) وصيت كرد كه هشتصد درهم براى برگزارى مراسم سوگوارى او اختصاص دهند و اين كار را از سنت مى‏‌دانست. زيرا پيامبر(صلی الله علیه و آله) مى‏‌فرمود: براى خاندان جعفر طعامى فراهم آريد، آنان نيز به وصيتش عمل كردند.

سید مهدی میر داماد- سینه زنی
دانلود

شهادت امام باقر (علیه السلام)

امام باقر (علیه السلام) پس از عمرى تلاش در ميدان بندگى خدا و احياى دين و ترويج ‏علم و خدمات اجتماعى به جامعه اسلامى، در روز هفتم ماه ذو الحجه سال 114 رحلت كرد.

در سال رحلت و شهادت آن حضرت آراى ديگرى نيز وجود دارد.دسته‏اى از مورخان سال 117 و بعضى سال 118 و گروه اندكى سالهاى 116 و 113 و 115 و 111 را ياد كرده ‏اند، اما بيشترين منابع تاريخى سال 114 را متذكر شده‏‌اند.

منابع روايى و تاريخى علت وفات آن حضرت را مسموميت دانسته ‏اند، مسموميتى كه دستهاى حكومت امويان در آن دخيل بوده است.

از برخى روايات استفاده می شود كه مسموميت امام باقر (علیه السلام) به وسيله زين آغشته به سم، صورت گرفته است، به گونه‏ اى كه بدن آن گرامى از شدت تأثير سم ‏به سرعت متورم گرديد و سبب شهادت آن حضرت شد.

در اين كه چه فرد يا افرادى در اين ماجراى خائنانه دست داشته‌‏اند، نقل‌هاى روايى و تاريخى از اشخاص مختلفى نام برده‌‏اند.

بعضى از منابع، شخص هشام بن عبد الملك را عامل شهادت آن حضرت دانسته‌‏اند.

بخشى ديگر، ابراهيم بن وليد را وسيله مسموميت معرفى كرده‏‌اند.

برخى از روايات نيز زيد بن حسن را كه از دير زمان كينه‏‌هاى عميق نسبت بهامام باقر (علیه السلام) داشت، مجرى اين توطئه به شمار آورده ‏اند.

به طور مسلم وفات امام باقر (علیه السلام) در دوران خلافت هشام بن عبد الملك رخ داده است، زيرا خلافت هشام از سال 105 تا سال 125 هجرى استمرار داشته، و آخرين سالى كه مورخان در وفات امام باقر (ع) نقل كرده ‏اند 118 هجرى مى ‏باشد.

با اين كه نقل‌ها به ظاهر مختلف است، اما با اندكى تأمل در منابع روايى و تاريخ، بعيد نمی ‏نمايد كه همه آنها به گونه ‏اى صحيح باشد زيرا عامل شهادت آن حضرت لازم نيست يك نفر باشد بلكه ممكن است افراد متعددى در شهادت امام باقر (علیه السلام) دست داشته ‏اند كه هر روايت و نقل، به يكى از آنان اشاره كرده است.

با توجه به برخوردهاى خشن و قهر آميز هشام با امام باقر (علیه السلام) و عداوت انكار ناپذير بنى اميه با خاندان على (علیه السلام) شك نيست كه او در از ميان بردنامام باقر (علیه السلام) ـ اما بشكلى غير علنى ـ انگيزه ‏اى قوى داشته است.

بديهى است كه هشام براى عملى ساختن توطئه خود، از نيروهاى مورد اطمينان خويش بهره جويد، از اين رو ابراهيم بن وليد را كه عنصرى اموى و دشمن اهل بيت (علیهم السلام) است به استخدام مى‏‌گيرد و او امكانات لازم را در اختيار فردى كه از اعضاى داخلى خاندان على (علیه السلام) بشمار مى‌‏آيد و مى‏‌تواند در محيط زندگىامام باقر (علیه السلام) بدون مانع راه يابد و كسى مانع او نشود، قرار دهد، تا به وسيله او برنامه خائنانه هشام عملى گردد و امام به شهادت رسد.

امام باقر (علیه السلام) اين چنين به شهادت رسيد و به ملاقات الهى شتافت و در بقيع، كنار مرقد پدر بزرگوارش امام سجاد (علیه السلام) و عموى پدرش حسن بن على (علیه السلام) مدفون گشت.
مشرق

مطالب مرتبط

ولایت تکوینی و ولایت تشریعی یعنی چه؟ آیا امام زمان علیه السلام، بر تمامی مخلوقات ولایت دارند و امام همگان هستند و توانایی دستور فراتر از درک

پیامبر اکرم (ص) در معراج، افرادی را دیدند که در حال عذاب به اَشکال متفاوت بودند. در حالی که هنوز قیامت بر پا نشده است تا جهنم تشکیل شود و مردم ع�

سوالی جالب در مورد وجود ظاهری بهشت و جهنم...

در رابطه با پدر مادر‌ها و حرف از اسلام، می‌بینی امروزی نیستند و ما امروزی هستیم و ما را درک نمی‌کنند و یکسری چالش‌ها داریم! چه کار باید کرد�

اگر خدا را حذف کنیم چه اتفاقی خواهد افتاد...؟!!!

آیا روایت معتبری وجود دارد که بر اساس آن، اگر مردم از رازهای یکدیگر باخبر می‌شدند، هیچ فردی در تشییع جنازه دیگری شرکت نمی‌کرد؟!

آیا در قرآن کریم به مشروعیت و مجاز بودن زیارت قبور اشاره‌ای شده است؟

چرا امام زمان(عج) در آن‌ هنگام که باید ظهور کند، متولد نشده است؟

حکم اسلام در رابطه با روابط سالم بین دختر و پسر چیست؟

نظر شما در مورد شرکت گلدکوئست چیست؟!