به تسلای دل فاطمه که صاحب عزاست
شیعه همدرد رضاست
هادی از داغ پدر زمزمه اش وا ابتاست
شیعه همدرد رضاست
تو امیر کاظمینی و رئوفاً بالعباد
یا ابا الهادی جواد
حضرت مشگل گشا ادرکنی با باب المراد
یا ابا الهادی جواد
تشنه لب از پا فتادی چون غریب کربلا
یا جواد ابن الرضا
می زدی در حجرة در بسته مادر را صدا
یا جواد ابن الرضاحاج محمود ژولیده
باز آمدم به کوی حبیبم ، سر قرار
این بار هم به تیر نگاهت شدم شکار
هر طور بود دست مرا هم گرفته ای
آقا بجان فاطمه دست از سرم مّدار
دست از سرم مدار که بیچاره می شوم
رحمی نما به بارشِ این چشم اشکبار
این دیده را بگیر اگر با تو بی وفاست
چشمی دگر بده که شود آشنای یار
من عهد بسته ام که بمانم غلام تو
نوکر کجا و درگه سلطان تا جدار
عهد مرا بخون گلویم قبول کن
شاید شوم شهید تو ای حضرت نگار
کی با تو همسفر بشوم مشهد الرضا
با یار پشت پنجره فولاد صحن یار
غربت کشیده ام ، که شوم یاور غریب
همدرد می شوم که شوم با تو سوگوار
با درد آمدم که شوم همنوای دوست
اشکی برای جدّ غریبت کنم نثار
با قطره های گریه شوم غرق کربلا
تا که کنی به کشتی عشقت مرا سوار
ای انتقام خون خدا با حضور تو
آماده می شویم برای ظهور تو
**********************
روضه امام جواد (علیه السلام)
خواهر نداشتم که پرستاری ام کند
مادر نداشتم که مرا یاری ام کند
این بي كسي خلاصه به بی مادری نشد
بابا نبود رفع گرفتاری ام کند
تنها جفای همسر من قاتلم نشد
اصلاً کسی نبود که دلداری ام کند
جود مرا به زهر جفایش جواب داد
نیّت نداشت اینکه وفاداری ام کند
همراه دست و پا زدنم هلهله کنان
با پای کوبی اَش طلبِ خاری ام کند
در خانه ام محاصرة دشمنان شدم
یک یار نيست تا که علمداری ام کند
دیگر کسی به داد دل من نمی رسد
باید اَجل بیاید و غمخواری ام کند
سوز عطش مرا به دل قتلگاه برد
هادی کجاست چارة بیماری ام کند
جان دادم و کسی به روی سینه ام نبود
یاد حسین وقت بلا یاری ام کند
رأسم جدا نشد که میان اسیرها
بالای نیزه شاهد بازاری ام کند
با سُّم اسب ، پیکر من آشنا نشد
خونم نریخت تا همه جا جاری ام کند
نعش مرا به مکر و اهانت به بام بُرد
یک لحظه هم نخواست نگهداری ام کند
طاغوت از مبارزة من امان نداشت
عمری ز کینه خواست دل آزاری ام کند
مهدی بیا که تازه شده داغ فاطمه
با قامت خمیده عزاداری ام کند
**********************
رباعی امام جواد(علیه السلام)
در سینه دوباره ابتلا می آید
غم باز به اُردوی ولا می آید
دلهای شکسته کاظمینی شده است
اینجاست که بوی کربلا می آید
منبع: عقیق