فكر ظهور مصلح بزرگي كه انسان را از دردها و محنت ها رهايي بخشد و به انسانيت مدد رساند در تمام نقاط عالم جريان دارد و بشريت در امتداد تاريخ با ديدن ناملايمات و فشارهاي گوناگون به يك منجي كه جريان تاريخ را عوض كند
و دولت حق را پايه ريزي نمايد باور دارد و معتقد است كه با ظهور آن تمام تبعيض هاي طبيعي كه بر بنيان پرهيزگاري، استوار نگشته است ريزش خواهد كرد(1).......فكر ظهور مصلح بزرگي كه انسان را از دردها و محنت ها رهايي بخشد و به انسانيت مدد رساند در تمام نقاط عالم جريان دارد و بشريت در امتداد تاريخ با ديدن ناملايمات و فشارهاي گوناگون به يك منجي كه جريان تاريخ را عوض كند
و دولت حق را پايه ريزي نمايد باور دارد و معتقد است كه با ظهور آن تمام تبعيض هاي طبيعي كه بر بنيان پرهيزگاري، استوار نگشته است ريزش خواهد كرد(1)
و فكر ظهور يك رهايي بخشي كه عدل و آسايش با ظهور آن در اخر الزمان به منصه ظهور خواهد رسيد و عدل و برابري در دولت كريمه آن منجي شيوع خواهد داشت از جمله گزينه هاي ايماني اديان الهي و شعبه هاي غير اللهي است
همچنان كه يهود بدان ايمان آورده و مسيحيت به برگشت عيسي معتقد است زردشتيان به آمدن بهرام و هندوان به رسيدن ويشنو و بودائيان به ظهور بودا و حتي مغول براي ظهور ديگر باره چنگيز به انتظارند(2)
هم چنان كه اين اعتقاد در مصريان قديم و كتابهاي چينيان نيز يافت مي شود.(3)
بهر حال باور به موعود و منجي از خصايص انديشه بشري است اما در اين ميان اديان غير الهي بلحاظ جهان بيني خود تصوري گوناگون از منجي دارند كه در نتيجه مردمان هم بلحاظ ايدئولوژي خاص نگاه متفاوت به منجي دارند.(5)
بهر حال براي مصداقي گردن بحث خويش، به آرمان هاي چند دين غير الهي كه باورهاي شبه مهدويت در آنها جاري است اشاره اي كوتاه مي كنيم.
پي نوشت:
1- حياة الامام المهدي، ص 198
2- المهدي المنتظر في فكر الاسلامي،ص 8،
3-همان.
4- هفت آسمان، فصلنامه تخصصي اديان و مذاهب، سال سوم و چهارم، ش دوازدهم و سيزدهم، بهار 81-80، مقاله آقاي علي موحديان عطار، ص107
- بشارت ظهور حضرت مهدي(عج) در كتاب «پاتيكل»
در كتاب «پاتيكل» كه از كتب مقدّسه هنديان مي باشد و صاحب اين كتاب از اعاظم هند است و به گمان پيروانش، صاحب كتاب آسماني است، بشارت ظهور مبارك حضرت مهدي(عج) چنين آمده است:
«چون مدّت روز تمام شود، دنياي كهنه نو شود و زنده گردد، و صاحب ملك تازه پيدا شود از فرزندان دو پيشواي بزرگ جهان كه يكي «ناموس آخر الزمان» و ديگري «صديق اكبر»
يعني وصي بزرگتر وي كه «پشن» نام دارد. و نام آن صاحب ملك تازه، «راهنما» است، به حق، پادشاه شود، و خليفه «رام» باشد، و حكم براند، و او را معجزه بسيار باشد. هر كه پناه به او برد و دين پدران او اختيار كند، سرخ روي باشد در نزد رام»
و دولت او بسيار كشيده شود، و عمر او از فرزندان «ناموس اكبر» زياده باشد، و آخر دنيا به او تمام شود.
و از ساحل درياي محيط و جزاير سرانديب و قبر بابا آدم و از جبال القمر تا شمال هيكل زهره، تا سيف البحر و اقيانوس را مسخر گرداند، و بتخانه «سومنات» را خراب كند.
و «جگرنات» بفرمان او به سخن آيد و به خاك افتد، پس آن را بشكند و به درياي اعظم اندازد، و هر بتي كه در هر جا باشد بشكند».(1)
از آنجا كه در اين بشارت، الفاظ و تعابيري به كار رفته است كه امكان دارد براي بعضي از خوانندگان نا مفهوم باشد بعضي از آنها را جهت روشن تر شدن مطلب توضيح مي دهيم:
1 ـ مقصود از «ناموس آخر الزمان»، ناموس اعظم الهي، پيامبر خاتم حضرت محمّد بن عبدالله(ص) است.
2 ـ پشن، نام هندي حضرت علي بن ابي طالب(ع) است.
3 ـ صاحب ملك تازه، آخرين حجّت خداوند حضرت ولي عصر(عج) است و راهنما، نام مبارك حضرت مهدي(عج) است كه بزرگترين نماينده راهنمايان الهي و نام مقدّس وي نيز، هادي و مهدي و قائم به حق است.
4 ـ كلمه «رام» به لغت «سانسكريتي» نام اقدس حضرت احديت (خدا) است.
5 ـ اين جمله «هر كه به او پناه برد، و دين پدران او اختيار كند، در نزد رام، سرخ روي باشد» صريح است در اين كه، حضرت مهدي(عج) جهانيان را به دين اجداد بزرگوارش، اسلام، دعوت مي كند.
6 ـ سومنات ـ بنا به نوشته دهخدا، در كتاب لغت نامه بتخانه اي بوده است در «گجرات».
و گويند: سلطان محمود غزنوي آن را خراب كرد، و «منات» را كه از بتهاي مشهور است و در آن بتخانه بود، شكست.
و گويند: اين لغت هندوي است كه مفرّس شده و آن نام بتي بود، و معني تركيبي آن «سوم، نات» است:
نمونه قمر، زيرا «سوم» به لغت هندوي قمر را گويند، و نات، تعظيم است. براي اطلاع بيشتر به لغت نامه دهخدا، ماده «سومنات» مراجعه فرماييد.
7 ـ و اما «جگرنات» به لغت سانسكريتي، نام بتي است كه هندوها آن را مظهر خدا مي دانند.
پی نوشت:
1ـ علائم الظهور كرماني ص 17; لمعات شيرازي، ج 1، ص 18 ; نور الانوار، نور هفتم ; بشارات عهدين، ص 246 به نقل از كتاب زبدة المعارف، ذخيرة الالباب و تذكرة الاولياء.
- بشارت ظهور حضرت بقية اللّه(عج) در كتاب «وشن جوك»
در كتاب «جوك» كه رهبر جوكيان هندو است و او را پيامبر مي دانند، در باره بشارت ظهور حضرت «بقية الله» و رجعت گروهي از اموات در دوران حكومت عدالت گستر آن حضرت، چنين آمده است:
«آخر دنيا به كسي برگردد كه خدا را دوست مي دارد و از بندگان خاص او باشد و نام او «خجسته» و «فرخنده» باشد.
خلق را، كه در دين ها اختراع كرده و حق خدا و پيامبر را پايمال كرده اند، همه را زنده گرداند و بسوزاند، و عالم را نو گرداند، و هر بدي را سزادهد، و يك «كرور» دولت او باشد كه عبارت از چهار هزار سال است، خود او و اقوامش پادشاهي كنند».(1)
دو كلمه «فرخنده» و «خجسته» در عربي به (محمّد و محمود) ترجمه مي شود و اين هر دو اسم، نام مبارك حضرت مهدي (عج)مي باشد،
و شايد هم اشاره به «محمّد» و «احمد» باشد; زيرا در روايات اسلامي وارد شده است كه حضرت مهدي (عج) دو نام دارد، يكي مخفي و ديگري ظاهر است، نامي كه مخفي است «احمد» و آن كه ظاهر است «محمّد» مي باشد.
پي نوشت:
1 ـ بشارات عهدين، ص 272 ـ علائم الظهور كرماني، ص 18.
- بشارت ظهور حضرت ولي عصر(عج) در كتاب «ديد»
در كتاب «ديد» كه از كتب مقدسه هنديان است بشارت ظهور مبارك حضرت ولي عصر(عج) چنين آمده است:
«پس از خرابي دنيا، پادشاهي در آخر الزمان پيدا شود كه پيشواي خلايق باشد، و نام او «منصور» باشد و تمام عالم را بگيرد، و به دين خود در آورد، و همه كس را از مؤمن و كافر بشناسد، و هر چه از خدا بخواهد بر آيد».(1)
در برخي از روايات اسلامي، ائمّه معصومين(عليهم السلام) «منصور» را يكي از اسامي مبارك حضرت مهدي(عج)خوانده، و آيه شريفه:
«وَ مَنْ قُتِلَ مَظْلُوماً فَقَدْ جَعَلْنا لِوَلِيِّهِ سُلْطاناً فَلا يُسرِفُ فِي القَتلِ اِنَّهُ كانَ مَنْصوراً»(2)
(هر انكه مظلوم كشته شود ما براي ولي او حق - قصاص - قرار داديم ،پس در كشتن اسراف نميكند ، همانا او ياري شده است .)
را به آن حضرت تفسير نموده اند كه آن يگانه باز مانده حجج الهي، وليّ خون مظلومان و منصور و مؤيّد من عند الله است.
و در همين رابطه در ضمن حديثي از امام باقر(ع) روايت شده است كه فرمود:
«القائِمُ مِنّا مَنصُورٌ بالرُّعْبِ، مُؤيَّدٌ بِالنَّصْرِ، تُطوي لَهُ الأرضُ، وَ تَظهَرُ لَهُ الكُنُوزُ، وَيبلغ سُلطانُهُ المَشرِقَ وَ المَغرِبَ».(3)
«قائم ما به وسيله رعب (در دل دشمنان) ياري مي شود، و با نصرت الهي تأييد مي گردد، زمين زير پايش پيچيده مي شود، و گنجهاي زمين براي او ظاهر مي شود، ودولت او به شرق و غرب عالم مي رسد».
پي نوشت:
5 ـ بشارات عهدين، ص 245; او خواهد آمد، ص 66; علائم الظهور كرماني، ص 18.
6 ـ سوره اسراء، آيه 33
7 ـ بحار الانوار، ج 52، ص 191، ح 24 ; بشارة الاسلام، ص 99 ; و منتخب الاثر، ص 292
- بشارت ظهور حضرت مهدي(عج) در كتاب اوپانيشاد
در كتاب «اوپانيشاد» كه يكي از كتب معتبره و از منابع هندوها به شمار مي رود، بشارت ظهور مهدي موعود(عج) چنين آمده است:
«اين مظهر ويشنو (مظهر دهم) در انقضاي كلّي يا عصر آهن، سوار بر اسب سفيدي، در حالي كه شمشير برهنه درخشاني به صورت ستاره دنباله دار در دست دارد ظاهر مي شود، و شريران را تماماً هلاك مي سازد، و خلقت را از نو تجديد، و پاكي را رجعت خواهد داد . . . اين مظهر دهم در انقضاي عالم ظهور خواهد كرد».( 1)
با اندك تأملي در جملات بشارت فوق، ظاهر مي شود كه مقصود از «مظهر ويشنو» همان وجود مقدّس حجه بن الحسن العسكري(عج) است;
زيرا طبق روايات متواتر اسلامي آن حضرت در آخر الزمان و در پايان جهان، ظهور خواهد نمود و با شمشير قيام خواهد كرد،
و تمامي جباران و ستمگران روي زمين را از بين خواهد برد، و در دوران حكومت آن مظهر قدرت خداوندي، جهان، آفرينش نويني خواهد يافت.
« مهدي(عج) بر اسب دست و پا سفيدي سوار است»
اين عنوان كه در دومين فراز بشارت كتاب «اوپانيشاد» آمده است، در اخبار معصومين بدان اشاره شده كه براي نمونه برخي از آنها را در اينجا مي آوريم:
در حديثي از حضرت امير مؤمنان علي(ع) روايت شده كه در مورد ظهور مبارك حضرت مهدي(عج) و به هنگام حركت آن حضرت از نجف به سوي مسجد سهله فرموده است:
«كَأنِّي بِهِ وَ قدْ عَبرَ مِنْ وادِي السّلام إلي مَسْجِدِ السَّهْلَةِ عَلي فَرَس مُحَجَّل لَهُ شِمْراخٌ يُزهِو وَ هُوَ يَدْعُو و يقول في دعائهِ...».( 2 )
«گويي او را با چشم خود مي بينم كه در نزديكي نجف از وادي السلام عبور كرده، به سوي مسجد سهله پيش مي رود در حالي كه بر اسب دست و پا سفيدي سوار است كه پيشاني سفيد و درخشنده اي دارد، و همه درخشندگي آن را چون چراغ و ستاره مي بينند و او در آن حال دعا مي خواند . . .»
پی نوشت:
1 ـ اوپانيشاد، ترجمه محمّد داراشكوه (از متن سانسكريت) ج 2، ص 637.
2ـ دلائل الامامة، ص 244 ـ منتخب الاثر، ص 519 ـ بحار الانوار، ج 52، ص 391، ح 214.
- بشارت ظهور حضرت قائم(عج) در كتاب «دادتگ»
در كتاب «دادتگ» كه از كتب مقدّسه برهمائيان هند است، بشارت ظهور مبارك حضرت قائم (عج) چنين آمده است:
«بعد از آن كه مسلماني به هم رسد، در آخر الزمان، و اسلام در ميان مسلمانان از ظلم ظالمان و فسق عالمان و تعدّي حاكمان و رياي زاهدان و بي ديانتي امينان و حسد حاسدان بر طرف شود و به جز نام از آن چيزي نماند،
و دنيا مملو از ظلم و ستم شود، و پادشاهان، ظالم و بي رحم شوند، و رعيّت بي انصاف گردند و در خرابي يكديگر كوشند و عالم را كفر و ضلالت و فساد بگيرد،
دست حق به در آيد، و جانشين آخر «ممتاطا»(1) ظهور كند و مشرق و مغرب عالم را بگيرد و بگردد
همه جا (همه جهان را) و بسيار كسان را بكشد، و خلايق را هدايت كند، و غير از حق و راستي از كسي قبول نكند».(2)
پی نوشت:
1-ممتاطا: در زبان هندي به معني «محمّد» است.
2-ـ علائم الظهور كرماني، ص 18 ـ او خواهد آمد، ص 80.
- بشارت ظهور آخرين حجّت خدا در كتاب «شاكموني»
در كتاب «شاكموني» كه از كتب مقدّسه هنديان مي باشد و به اعتقاد هندیان ، پيغمبر صاحب كتاب است و مي گويند:
وي بر اهل خطا و ختن مبعوث بوده است، بشارت ظهور آخرين حجّت خدا حضرت ولي عصر چنين آمده است:
«پادشاهي و دولت دنيا به فرزند سيّد خلايق دو جهان «گشن» بزرگوار تمام شود، و او كسي باشد كه بر كوه هاي مشرق و مغرب دنيا حكم براند و فرمان كند، و بر ابرها سوار شود، و فرشتگان كاركنان او باشند،
و جنّ و انس در خدمت او شوند، و از «سودان» كه زير خط «استوا» است تا سرزمين «تسعين» كه زير قطب شمالي است و ماوراي بحار و ماوراي اقليم هفتم و گلستان ارم تا باغ شداد را صاحب شود، و دين خدا يك دين شود و دين خدا زنده گردد، و نام او «ايستاده» باشد، و خداشناس باشد».(1)
«گشن» در لغت هندي نام پيامبر اسلام(ص) است كه در اين بشارت فوق، فرزند برومند وي را به نام «ايستاده» و «خدا شناس» ناميده، چنان كه شيعيان او را «قائم(عج)» و حضرت مهدي (عج)مي خوانند.
و امّا موضوع سوار شدن آن حضرت بر ابرهاي آسمان كه در اين بشارت آمده است، يكي از بزرگترين امتيازات آن موعود مسعود است كه نه تنها در بشارت فوق و مكرّراً در بشارتهاي انجيل از آن سخن رفته است; بلكه در روايات متواتره اسلامي نيز به صورت يك امر جدّي و خارق العاده مطرح گرديده است.
زيرا پيامبر اكرم(ص) و امامان معصوم(ع) در مواردي كه از ظهور مبارك آن ولي مطلق الهي سخن رانده اند، سير و حركت آن مصلح بزرگ جهاني را در ايّام ظهور خارق العاده دانسته، و به پيروان خود مژده داده اند كه حضرت مهدي(عج) با قدرت و جلال در حالي كه بر ابرهاي آسمان سوار است، ظهور خواهد فرمود.
اينك به چند نمونه از احاديث وارده اشاره مي كنيم:
1 ـ علاّمه مجلسي در ضمن حديثي از پيامبر(ص) نقل كرده كه آن حضرت فرمود: خداوند در شب معراج خطاب به من كرد و فرمود: . . .
«. . . و زمين را به وسيله او از دشمنانم پاك مي سازم; شرق و غرب جهان را به او تمليك مي نمايم; بادها را به تسخير او در مي آورم;
ابرهاي سخت و نا آرام را براي او رام مي گردانم، برترين ابزارها را در اختيار او مي گذارم، با سپاه خود او را ياري نموده و با فرشتگانم او را مدد و تقويت مي نمايم،
تا دعوت مرا آشكار سازد و همه مخلوقات را بر توحيد من گرد آورد. آنگاه دولت او را پايدار نموده و دوران حكومتش را تا پايان روزگار بين دوستانم جاودانه مي سازم». (2)
2 ـ در حديثي از امام باقر (ع) روايت شده است كه فرمود:
«ذوالقرنين ميان دو ابر مخير شد: يكي ابر رام و ديگري ابر نا آرام، و او ابر رام را براي خود بر گزيد و ابر نا آرام را براي صاحب شما نگه داشت.
گفته شد: ابر نا آرام چيست؟
فرمود: ابري كه با رعد و برق و غرّش باشد، كه صاحب شما سوار بر آن خواهد شد. آري ! صاحب شما سوار ابر مي شود، همه اسبابها و ابزارها را زير پا مي گذارد، اسبابهاي هفت آسمان و هفت زمين را».(3)
پی نوشت:
1-بشارات عهدين ، ص 242 ـ علائم الظهور كرماني، ص
2-بحار الانوار ،ج 52، ص 312.
3- بحار الانوار، ج 52، ص 321
- بشارت ظهور حضرت مهدي(عج) در كتاب بوئيل نبي
در كتاب بوئيل نبي كه از پيامبران پيرو تورات است، بشارت ظهور حضرت مهدي(عج) و نزول حضرت عيسي(عج) و محاكمه اسرائيل در آن روز سرنوشت ساز، چنين آمده است:
«آن گاه جميع امّت ها را جمع كرده به وادي «يهوشافاظ»( 1)فرود خواهم آورد و در آن جا با ايشان درباره قوم خود و ميراث خويش، اسرائيل ]را[ محاكمه خواهم نمود، زيرا كه ايشان را در ميان امّت ها پراكنده ساخته و زمين مرا تقسيم نموده اند و بر قوم من قرعه انداخته و پسري در عوض فاحشه داده و دختري به شراب فروخته اند تا بنوشند».( 2 )
و در جاي ديگر از همين كتاب چنين آمده است: «اي همه اُمّتها ! بشتابيد و بياييد و از هر طرف جمع شويد
اي خداوند شجاعان ! خود را به آنجا فرود آور.
اُمّتها بر انگيخته شوند. به «وادي يهوشافاظ» بر آيند; زيرا كه من در آنجا خواهم نشست تا بر همه اُمّتهايي كه به اطراف آن هستند داوري نمايم».(3)
و در همين زمينه در كتاب «عاموس نبي» آمده است كه مي گويد: «بنابر اين، اي اسرائيل ! به اين طور با تو عمل خواهم نمود، و چون كه به اين طور با تو عمل خواهم نمود پس اي اسرائيل ! خويشتن را مهيّا ساز تا با خداي خود ملاقات نمايي».(4)
اين فرازها ـ همچنان كه ملاحظه مي شود ـ از نزول حضرت عيسي(ع) و داوري آن حضرت در «يوم الله ظهور» خبر مي دهند.
و در همين رابطه، در كتاب «هوشيع نبي» در مورد بازگشت حضرت عيسي (ع)خطاب به قوم يهود آمده است:
«و من براي افرايم( 5) مثل شير و براي خاندان يهودا (6)مانند شير ژيان خواهم بود. من خودم خواهم دريد و رفته خواهم ربود و رهاننده نخواهد بود.
من روانه شده به مكان خود خواهم برگشت تا ايشان به عصيان خود اعتراف نموده روي مرا بطلبند، در تنگي خود صبح زود مرا خواهند طلبيد».(7 )
پي نوشت:
1- وادي يهوشافاظ، نام صحرايي در نزديكي بيت المقدّس است كه اكنون وادي «قدرون» ناميده مي شود. (لغت نامه دهخدا، حرف قاف، قدرون، ص 177).
2- كتاب مقدّس، كتاب بوئيل نبي، ص 1327، باب 3، بندهاي 2 و 3.
3- كتاب مقدّس، كتاب بوئيل نبي، ص 1328، باب 3، بندهاي 12 و 13.
4-كتاب مقدّس، كتاب عاموس نبي، ص 1333، باب 4، بندهاي 12 و 13.
5- افرايم: نام پسر دوم حضرت يوسف(ع) است.
6- يهودا: نام پسر يعقوب و برادر بزرگ يوسف از مادر ديگر به نام ليا ـ لاياليا ـ است، كه حضرت داود و ملوك بني اسرائيل و حضرت عيسي(ع) از نسل او مي باشند. (لغت نامه دهخدا، حرف ياء، يهودا).
7- تورات، كتاب هوشع نبي، ص 1314، باب 5، بندهاي 14 و 15
- بشارت ظهور حضرت مهدي(عج) در كتاب «اشعياي نبي»
در كتاب «اشعياي نبي» كه يكي از پيامبران پيرو تورات است، بشارت فراواني در مورد ظهور حضرت مهدي(عج) آمده است
در فرازي از بشارت كتاب اشعيا چنين آمده است:
«و نهالي از تنه «يسيّ»(1) بيرون آمده، شاخه اي از ريشه هايش خواهد شكفت و روح خداوند بر او قرار خواهد گرفت.
يعني روح حكمت و فهم و روح مشورت و قوّت و روح معرفت و ترس خداوند و خوشي او در ترس خداوند خواهد بود و موافق رؤيت چشم خود، داوري نخواهد نمود و بر وفق سمع گوشهاي خويش، تنبيه نخواهد نمود;
بلكه مسكينان را به عدالت داوري خواهد كرد و به جهت مظلومان زمين به راستي حكم خواهد نمود . . . كمربند كمرش عدالت خواهد بود و كمربند ميانش امانت.
و گرگ با بره سكونت خواهد داشت و پلنگ با بزغاله خواهد خوابيد و گوساله و شير پرواري با هم و طفل كوچك آنها را خواهد راند و گاو با خرس خواهد چريد و بچه هاي آنها با هم خواهند خوابيد و شير مثل گاو كاه خواهد خورد، و طفل شير خواره بر سوراخ مار بازي خواهد كرد،
و طفل از شير باز داشته شده، دست خود را بر خانه افعي خواهد گذاشت، و در تمامي كوه مقدس من، ضرر و فسادي نخواهند كرد; زيرا كه جهان از معرفت خداوند پر خواهد بود مثل آبهايي كه دريا را مي پوشاند».(2)
منظور از «نهالي كه از تنه يسيّ خواهد روييد» ممكن است يكي از چهار نفر از شخصيّت هاي بزرگ روحاني و رهبران عالي قدر بشر، حضرت داود، حضرت سليمان، حضرت عيسي و حضرت حجّت بن الحسن العسكري(عج)باشند;
ولي دقّت و بررسي كامل آيات فوق نشان مي دهد كه منظور از اين نهال، هيچ يك از آن پيامبران نيست;
بلكه همه آن بشارتها ويژه قائم آل محمّد(عج)است; زيرا حضرت داوود و سليمان(ع)فرزندان پسري يسيّ، و حضرت عيسي بن مريم(ع)نواده دختري وي، و قائم آل محمّد(عج)نيز از جانب مادرش جناب نرجس خاتون ـ كه دختر يشوعا، پسر قيصر، پادشاه روم و از نسل حضرت داود،
و مادرش از اولاد حواريون حضرت عيسي(ع) بوده، و نسب شريفش به شمعون صفا، وصيّ حضرت عيسي(ع)مي رسد ـ نواده دختري «يسيّ» مي باشد.
در فرازي از اين بشارت چنين آمده است: «موافق رؤيت چشم خود داوري نخواهد كرد و بر وفق سمع گوشهاي خود تنبيه نخواهد نمود»
و اين جمله، اشاره به حاكميت مطلق و حكومت عادلانه آن حضرت دارد كه وي بر اساس حق و واقع، حكم مي كند و نيازي به شاهد و بيّنه ندارد و از كسي گواهي نمي طلبد چنان كه در روايات اسلامي آمده است كه:
«يحكم بحكم داود ومحمّد(ص)» يعني به حكم حضرت داود و دستور پيامبر (ص) حكم مي كند و با علم و دانش خدادادي خويش داوري مي نمايد.(3)
پي نوشت:
1-يسيّ به معناي قوي، پدر حضرت داود و نوه «راعوت» است، و به طوري مشهور بود كه داود را پسر «يسيّ» مي ناميدند، در صورتي كه خود داود شهرت و شخصيت عظيمي داشته و از پيغمبران بزرگ «بني اسرائيل» بوده است. (قاموس كتاب مقدس).
و اما «راعوت» زني است از «مؤاب» كه سر زميني است در شرق درياي لوط، كه با «يوغي» وصلت كرد و از او صاحب فرزندي بنام عويد ـ عويبد ـ شد كه جدّ حضرت داود(ع) باشد. (لغت نامه دهخدا، حرف راء، ص 86).
2- تورات، كتاب اشعياي نبي، باب 11، پندهاي 1 ـ 10، ص 1548، كتاب مقدّس.
3-به بشارت دوم، عنوان هفتم، مراجعه فرماييد.
………….
علاوه بر بشارت به ظهور منجی در آخرالزمان در ادیان توحیدی، در ادیان غیر توحیدی نیز این مسئله به چشم می خورد .
در کتاب زند از کتب معروف زرتشتیان بعد از ذکر مبارزه همیشگی بین ایزدان و اهریمنان می گوید :انگاه پیروزی بزرگ از طرف ایزدان میشود و اهریمنان را منقرض میسازد..."عالم کیهان به سعادت اصلی خود رسیده بنی آدم بر تخت نیک بختی خواهند نشست!"
در کتاب جاماسب نامه از زرتشت چنین نقل میکند:مردی بیرون اید از زمین تازیان ...مردی بزرگ سر،بزرگ تن و بزرگ ساق و بر آیین جد خویش و با سپاه بسیار ...زمین را پر داد کند.
در کتاب "وشن جوک"از کتب هندوها چنین آمده:سر انجام دنیا به کسی برگردد که خدا را دوست دارد و از بندگان خاص او باشد.
در کتاب" باسک"از کتب هندوها چنین می خوانیم:دور دنیا تمام شود به پادشاه عادلی در آخرالزمان ،او پیشوای فرشتگان و پریان و ادمیان باشد،راستی حق با او باشدو آنچه در دریاها و زمینها و کوهها پنهان است همه را به دست آورد،از آسمان و زمین انچه باشد خبر میدهد و بزرگتر از او کسی به دنیا نیاید.
در کتاب علائم ظهور چنین امده :در کتب قدیم چینیان و عقاید هندیان و در ین اهالی اسکاندیناوی و حتی مصریان قدیم و بومیان مکزیک و نظایر آنها عقیده به ظهور یک مصلح جهانی را می توان یافت.
ر.ک .اصول عقاید ،آیةالله مکارم شیرازی.
……………….
- بشارت ظهور حضرت مهدي(ع) در كتاب «دانيال نبي»
در كتاب دانيال نبي نيز بشارت ظهور حضرت مهدي(عج) مطابق بشارات انبياي گذشته، چنين آمده است:
«. . . امير عظيمي كه براي پسران قوم تو ايستاده قائم است، خواهد برخاست.
و چنان زمان تنگي خواهد شد كه از حيني كه اُمّتي به وجود آمده است تا امروز نبوده، و در آن زمان هر يك از قوم تو، كه در دفتر مكتوب يافت شود رستگار خواهد شد.
و بسياري از آناني كه در خاك زمين خوابيده اند بيدار خواهند شد، امّا اينان به جهت حيات جاوداني و آنان به جهت خجالت و حقارت جاوداني.
و حكيمان مثل روشنايي افلاك خواهند درخشيد، و آناني كه بسياري را به راه عدالت رهبري مي نمايند مانند ستارگان خواهند بود تا ابد الآباد.
امّا تو اي دانيال ! كلام رامخفي دار و كتاب راتا زمان آخر مهر كن.
بسياري به سرعت تردّد خواهند نمود و علم افزوده خواهد گرديد ... خوشا به حال آن كه انتظار كشد».(1)
در اين بشارت نكات چندي وجود دارد كه برخي از آنها را به طور اختصار توضيح مي دهيم:
1 ـ شخص مورد بشارت كه در نخستين فراز بشارت مزبور به عنوان «ايستاده» از او تعبير شده است، قائم آل محمّد(عج) است كه بزرگترين نماينده انبياي الهي است، و دعوت تمام پيامبران خدا را يكجا در حكومت حقّه خود آشكار ساخته، آيين الهي را بر سرتاسر كره خاكي حكم فرما مي نمايد.
2 ـ منظور از «زمان تنگي»، زمان بيدادگريها، سختيها، فشارها، ظلم و ستم هايي است كه قبل از ظهور آن حضرت در سراسر جهان پيدا مي شود، چنان كه در روايات اسلامي آمده است: «يَمْلاَُ الأرضَ قِسطاً و عَدلا كَما مُلِئت جوراً و ظلماً».
3 ـ منظور از: «آناني كه در خاك زمين خوابيده اند»، گروهي از اموات مي باشند كه در دولت با سعادت حضرت مهدي(عج) زنده مي شوند،
و برخي از آنان از ياران آن حضرت مي گردند و در ركاب حضرتش مي جنگند و برخي ديگر به سزاي اعمال ناشايست خود مي رسند.
پي نوشت:
1- كتاب مقدّس، كتاب دانيال نبي، ص 1309، باب دوازدهم، بندهاي 1 ـ 12.
- انجيل متّي