پیامبر (صلی الله علیه و آله) : هر کس به لهویات گوش دهد در روز قیامت در گوش او سرب آب شده ریخته خواهد شد. (مستدرک ج 2 ص 459 – مستدرک، ج 13، ص 222)

حکمت ها، آثار و فلسفه حرمت موسیقی:

1- گرایش به فساد:

غنا و آواز مطرب لهوی، انسان را به سوی فساد اخلاقی می کشاند؛ پیامبر (صلی الله علیه و آله) می فرمایند: «غنا نردبان زنا است[1]»؛ یعنی مقدمه آن.

- بی غیرتی!

امام صادق (علیه السلام) فرمود: اگر در منزلی چهل روز نوای موسیقی پخش شود، شیطان وارد شده، چنان قدرت نمایی کند که غیرت و حفظ ناموس را از او بردارد، آنچنانکه حتی اگر به ناموس وی هم تجاوز شود، در نزد او اهمیتی ندارد(2)

در حدیث دیگری آمده:« ... ایاکم و الغناء، فانه ینقص الحیاء ... [3]» «از غنا و موسیقی دوری کنید زیرا موسیقی حیاء را از بین می برد، شهوت را زیاد می کند. مردانگی را نابود می سازد، و هر کاری که شراب می کند موسیقی هم انجام می دهد.

2- غفلت از یاد خدا:

قرآن یکی از عوامل گمراهی را «لهو الحدیث» دانسته است.

«لهو» چیزی است که انسان را چنان مشغول کند که باعث غفلت و بازماندن از کارهای مهمتر شود. امام صادق (علیه السلام) فرمود : «گوش دادن به غنا، قساوت قلب می آورد.[4] و در نتیجه باعث فراموشی خدا و معنویت می شود و اعتقادشان به جهان پس از مرگ سست خواهد شد. »

3- تضعیف اراده و شکست شخصیت

شنیدن و نواختن موسیقی، آن چنان اراده را سست و غریزه جنسی را تحریک می کند که شخص را بی اراده و بدون اختیار به حرکت در می آورد و شخصیت انسانی خود را در اختیاز نوازنده و خواننده قرار می دهد.

4-ضعف اعصاب و بهم خوردن تعادل روان.

از موضوعاتی که روی تمام بدن اثر می گذارد، موسیقی است؛ زیرا موسیقی در سیستم سمپاتیک و پاراسمپاتیک اثر داشته و تعادل روان را بر هم می زند و به دنبال آن سلامتی بدن را تحت فشار قرار می دهد. موسیقی با نواهای حزن آمیز و یا آهنگ های نشاط انگیز خود، گاهی آنچنان تعادل اعصاب را از بین می برد که جذب، دفع، هضم، ترشحات، ضربان قلب و فشارخون و مایعات دیگر را مختل ساخته و شخص را به امراض فراوانی نزدیک می کند.

همچنین در اثر فشار شدیدی که تحریکات خارجی موسیقی روی اعصاب وارد می کند، قدرت اندیشه را از انسان گرفته و آثار جنون و مرض هائی[5] در افراد آن ظاهر می شود که به نمونه هایی اشاره می شود:

هفتاد و پنج درصد(75%) موسیقی دانان اسیر آشفتگی های فکری بودند. بتهُوِن، شوبرت، دووراک، شومان، نیچه از آن دسته موسیقی دانانی بودند که دیوانگی و جنون گریبان گیرشان شد. مندلس، باخ، اول و شوپن هم ازآندسته گروه موسیقی دانانی می باشند که در اثر اختلالات روانی تا سرحد جنون گام نهادند.

مجله روشنفکری درباره یک کنسرت موسیقی می نویسد:

«وقتی دخترها و پسرها آهنگهای تند و رعشه انگیزشان را مترنّم می سازند، سالن به لرزه می افتد، دخترها جیغ میکشند، به سر و گوش هم مشت می کوبند، غش می کنند، موهای خود را چنگ چنگ میکَنند و پسرها از هوش می روند»[6]

«در ملبورن پنجاه هزار نفر بعد از گوش دادن به یک کنسرت موسیقی چنان به هیجان آمدند که ناگهان همه به هم ریختند و بدون جهت یکدیگر را زخمی کردند و تا آمدن پلیس، چند نفر به ضربه چاقو از پای در آمدند، به چند نفر تجاوز شد و تعداد زیادی مجروح شدند.»[7]

بنا براین به گواهی برخی پزشکان، غنا و موسیقی آثار زیانباری بر روی اعصاب داشته و شخص را دچار افسردگی و مبتلا به فشار خون می کند.[8]

شاید هر نوع موسیقی برای اعصاب زیان بار نباشد، بلکه استفاده زیاد و افراط باعث تخدیر شود، ولی باید توجه داشت که پیامدهای منفی معنوی آن را راحتی در سایر موارد نباید کوچک شمرد.

از این روی آموزش دادن موسیقی مطرب و لهوی حرام است، در آمدی هم که از این راه به دست می آید حرام می باشد و حتی خرید و فروش و نگهداری آلات مخصوص لهو و لعب حرام می باشد و حتی خرید و فروش و نگهداری آلات مخصوص لهو لعب حرام می باشد.

عواقب اخروی موسیقی

پیامبر اسلام(صلی الله علیه و آله وسلم) فرمود: «کسی که ابزار موسیقی را در خانه اش نگه دارد، روز قیامت در حالی محشور می شود که روسیاه است، به دستش تنبور و آلت موسیقی آتشین جهنم است و بالای سرش هفتاد هزار فرشته عذاب، همراه با گرزی که در دست دارند بر سر و صورتش می کوبند و کسی که اهل غنا و موسیقی است از قبرش نابینا گنگ و کر بیرون می آید. همچنین زناکار و آنکه فلوت و دایره می زند نیز همانند ایشان کور، کر و لال محشور می شود.»[9]

برخورد و عکس العمل ائمه (علیهم السلام) با موسیقی:

1-برخورد حضرت علی (ع) با نوازنده:

حضرت علی (ع) دید مردی نوازندگی می کند، او را موعظه نمود و از عملش نهی کرد و دستور داد وسیله نوازندگی او را شکستند، آنگاه فرمود: از این عمل زشت توبه کن.

پس از توبه آن مرد، حضرت فرمود: آیا می دانی که موقع نواختن، ساز چه معنائی را می رساند؟

- نه! وصی پیامبر(ص) بهتر می داند.

حضرت علی (ع): هنگامی که ساز نواخته می شود، زبان حالش چنین است:

به زودی پشیمان می شوی، به زودی پشیمان می شوی، به زودی وارد جهنم می شوی ای نوازنده من.[10]

2- تیره بختی شنونده موسیقی:

مردی به امام صادق عرض کرد: همسایگان من کنیزانی دارند که آواز می خوانند و با عود (یکی از آلات موسیقی) می نوازند. چه بسا به هنگام قضای حاجت نشستنم را طول می دهم، تا صدای آنها را بیشتر بشنوم.

امام فرمود: این کار را نکن. در روز قیامت دربرابر خداوند هیچ عذری نداری؛ مگر سخن حق را نخواندی که می فرماید: گوش، چشم، دل، مسئولند و در برابر کارهایی که کرده اند، مورد سؤال واقع می شوند.[11]

مرد عرض کرد: به خدا سوگند گویا این آیه را تاکنون نخوانده و نشنیده بودم. دیگر به خدا این کارها را انجام نمی دهم و از ام آمرزش می طلبم.

امام سپس فرمود: برخیز و غسل کن و آنچه می توانی نماز بخوان، چون تاکنون به گناه بزرگی مشغول بودی و چه بدحال و تیره بخت بودی اگر بدون توبه و و بر این حال از دنیا می رفتی.[12]

حرف آخر؛ موسیقی، حق یا باطل!

از امام صادق (علیه السلام) سؤال شد: موسیقی از نظر خدا و شرع چه حکمی دارد؟

حضرت فرمودند: وای برتو! اگر عمل حق و باطل را بخواهند از هم جدا کنند، موسیقی کدام طرف قرار دارد؟

عرض کرد: در طرف باطل.

حضرت: همین مقدار که می دانی موسیقی باطل است، برای تو کافی بوده و لازم است انسان دوری گزیند.[13]

[1] . بحار الانوار، ج 76، باب 99 (باب الغناء)/

[2] . وسائل الشیعه، ج 12، ص 232، کافی ، ج 6، ص 433.

[3] . الدر المذشور، ج 5، ص 308.

[4] . «ان الملاهی ثورث قساوه القلب»؛ مستدرک الوسائل، ج 13، ص 18.

[5] . Maine نوعی جنون که دارای درجات متعددی است.

[6] تأثیر موسیقی بر روان و اعصاب، به نقل از مجله روشنفکری، شماره 556 ص26

[7] موسیقی از نظر دین ودانش،ص20 کیهان شماره 6265، ازقول خبرگزاری رویتر

[8] ر.ک: تفسیر نمونه، جلد17، ص24 الغنا فی الاسلام، ص151

[9] مستدرک السائل،ج2 ص 459، چاپ قدیم. ج13 ص219 چاپ جدید، جامع الاخبارص 180

[10] سفینة البحار، ج2، ص519 ؛ مستدرک الوسائل، ج2، ص457.

[11] اسراء / 38

[12] کافی، ج6، ص432 ؛ مستدرک الوسائل، ج13، ص221 ؛ المیزان، ج13، ص107، ...

[13] مستدرک الوسائل ج3 ص457